Yaşamın en derin kuyusundan
bir yudum şiir aldım,bu gece
sözcükleri yaza yaza
usandırdım ,dilime düştüklerine
hüzünlerim sakladım satırlar arasına
kaç yürek nefes nefese kaldı ,bilemeden
ruhumda kimler küs ,
şairliğimden,kimler usandı
bir bilebilsem,
sözcüklerim utanmasa benden


kaç gece yarısında kan ter içinde uyanıp
yastığımın başına ilham perisini buldum,bilmiyorum
hecelerle daldım derin düşlere
parmak uçlarım sevip okşadı kalemle ak sayfaları
yılların yorgunu uykusuz gecelerimden
sözcükleri bir bir silebilsem
sözcükler kaçmasa benden


gelen sesler o kadar uzaktı ki
yürek heyecanıma ,kalın kalın surlar çektim
gecenin siyahı kırık, loş çizgilerine inat olsun diyerek
rüzgar çarparken penceremin pervaz aralarına
korku ile geliş gidişi birdi ,düşlerimin
hafiften perde sallanırdı,sen sanırdım gölgeleri
yalnızlık yeni baştan sahnelenir tek kişilik odamda
herkes gibi bir gülebilsem
sözcükler yanmasa kederimden


kayıp ettiklerim üç kuruşun peşine düştü
öylece baktım gidenlerin ardından
delikti hayallerimin cebi
hiç dokunamadım mutluğun tenine
kalbime alıp tartmadım sevdanın gramını
ucuza gitti aşk denen tatlı cadı
tadı dilime yabancı
gönül rızası ile bir eri yüreğime ala bilsem
yarınlar korkmasa düşlerimden
daha ne isterim ki yaşamdan
ne beklerim ki, şiire kattığım yürekten


9-2010
İST