İçten içe iyi biriydim aslında
Hayat beni savurdu ordan buraya
İyilerin iyisi,kötülerin kabusu
Olupta çıktım sonunda
Adım korkusuz korkak oldu
İçim dışım nefretle doluydu
Acıyan gözlerle baksa biri bana
Gizlice ağlardım kimsesiz bir sokakta
Kimseye göstermezdim duygusal anımı
İçime atardım hep iyimser yanımı
Bazen sorgulardım kendimi
Ben kötü müyüm yoksa iyi mi?
Kötü derken sesim kükrerdi
İyi derken içim titrerdi
Çünkü nefretle aşılanmıştım daha 3 yaşımda
Yıllar sonra bir kız çıktı karşıma
Değiştirdi beni baştan başa
İçimdeki iyiliği çıkardım sonunda
’’Gelecek’’ diye bir kelimede varmış hayatda
Sonunda evlendim o kızla
Bir işim oldu eşimde yanımda
Birde çocuğum olacak geliyor yakında
Artık korkusuz korkak mutluydu sonunda.
AYŞE YASAK