Ruhum seyyah oldu bu âlemde
Kalbimi sessizliğin ikliminde aşkın ile perişan eğlese de
Gönül kar eylemeyince, dilim sükûtun pervazlarında inleyince elemle
Abat olan bu yüreğim hicranın fevkinde, nefesim hazanla meşk edince şöyle

Divan sayfasında adımlıyorum
Halimin en bakir sadeliğiyle hasretin letafetine kanıyorum
Boyun büküyorum, sabrı terennüm ediyorum, aşkı nidaları süzüyorum
Ey hak, sen bilirsin, sen kalbimin yegâne sahibisin, feyzin iksirinde fevksin

Şu yanan yüreğime sürur ver
Açtığım ellerimi gönlüm için aşk payesinde hazzı ikrama ser
Çekilen çilenin senasında, kanaat tahtında ruhuma sancısız serinlik ver
Hasretin yumağını kalbime meşk ile nakşederek, vuslatın bağrında her yer

Canım, feda olacaksa canana
Damarlarımı ihya eden ve hicranı tevdi eden akan her kana
Varlığım ihsan olsun manasında kaybolduğun aşka, sancılı hazzı sabaha
Devran eylediğim umman felahına, her salanın ibrete ram olacak adımlarına

Ne kadar vaktim kaldıysa farka
Ey rabbim yüreğimi hasretin sancısıyla aşktan uzak bırakma
Kıldığım her namazlarda, kapandığın secdenin sancısıyla aşkı unutturma
Umutları niyetin halisliğinde bağışla, rahmetin ihatasından mahrum bırakma

Sana yaklaştıran eşikte mazurum
Kifayetsiz aklımla ne sefilim, zafiyetlere duçar irademle fakirim
Arzın bir köşesinde, nazarların sessizliğinde, gecenin feyiz iklimindeyim
Nitelikten azade ve uzağında nefesim, bilincimle rezilim, nasıl şikâyet edeyim

Ruhum için açılacak davalar çok
Lakin kalbi sayfalarımda sinemi harap eden hicran sanki bir ok
Sevdamı kime sorsam, terk edilmiş sokaklarda hüznü acıyla yudumlasam
Halimi kime anlatsam, aşkın ferahlatan vuslatında mütemadiyen sabahlasam

Ey yar, gönlün hiç susuz kalmasın
Hasretin dağlayan yangınlarında halini meşakkat içine sokmasın
Muhabbetin süruruyla yaşatsın, kalbinde iklimlerin baharını feyizle yaşatsın
Ruhun nihayetinde aşkın tefsirinde anlamlaşsın, yazılacak kitaplar ibreti ansın

Mustafa CİLASUN