Düşüncelerime yolvermiş Öylece yaşıyordum
Dilimde bir imkansızlık türküsüdür dolanmış
Neyana baksam seni ne yapsam sen aklıma geliyordun
Sensizlik vardı birde sensizligim
Beni boğan yalnızlık içinde var olmaya çalışan benliğim vardı
Neyi neden diyebileceğim neyim kalmıştıki
Hergecenin ardındaki karanlık beni uytmaz olmuştu
O’sokak ortasında bekleyişimi gözüme getirebilmek
Ve artık o’köşeyi dönmek ve bu çenberin uzagına gitmeliydim belkide
Herbir sessizlik beni gölgelere
Herbir gölge beni imkansız sonlara bırakıyordu sanki
Ve buşekilde yaşamlar yok olma eşiğinde bırakacaktı belkide
Olsun be gülüm bu karanlık beni yutsada
Senin aydınlıkta oluşunu düşünerek giderim
Seni severek bu bekleyişi ya sana
Yada sessiz çığlıklarla imkansız sonlara bağlarım
Ya varsın ya yoksun aslında yoksun
Sanadair umudum yaşarken onunda ölmüş oldugunu farkettiğim an
İmkansız olanla yüzleşebilir yüzleştigimde hazır olur gidebilirim
Ve bir şiir dolanır dillere
Her okuyan bu acıyı yaşar ve sevgiler yeniden doğar belkide
Belki bu gidiş nice sevgileri yeşertir
Çok sevmelere yeniden şansları tanır ve yeniden aşk yaşar
Eğer nice sevgilere ibret ve klavuz olucaksa
Eğer benim gibi düz gidemeyen aşkları kurtaracaksa
Ve en önemlisi senin tarafından bir ömür boyu sevdirecekse
Kendimi düşünmeden giderim