Yıl 3. Mart. 1992.

Yemiştim sanki son yemeğimi.
Giyinmiştim, giyinmiştim
Madenci elbiselerimi.
Taktım baretimi.
Öptüm sevdiklerimi.

Allahısmarladık.
Eşim, çocuklarım, dostlarım.
Maden bu, hiç belli olmaz.
Belki, belki kalırım..

Sanmayınız ki sizlerden
Sizlerden sanmayınızki dargınım.
570.m .derinlikte.
Rızık aramak ise.
Benim kaderim.

Son gülücüklerimle.
İnmiştim, maden ocağına.
Son kez, bakınmıştım.
Karanlıkta sağa, sola.

Baretimdeki önümü .
Aydınlatan, ışık.
Şahit olmuştu.
Son ayrılığımıza.

450,870.metre derinliklerde.
Çalışan. 250. Madenci Candık.
Aldı götürdü bizi.
Ekmek parası uğruna.
Ne yazıkki, Kara Elmas.

Bürümüştü, Kozlu yu.
3.Mart günü hüzün dolu bir yas.
Yutmuştu, gencecik Madencileri.
Ne yazık ki acımasız, Karaelmas.

Sığmıyordu
Yanan , kavrulan, cesetlerimiz..
Ne acı ki.,Hastahane morglarına.

Elveda ,dostlarımız.
Elveda. Ne olur , ne olur.
İyi bakınız, hemi. İyi bakınız.. Sevgili yavrularımıza

SAYGILARIMLA
24.Haziran.1998
_______Şair 67______

Yüzü kara ekmeği beyaz madenci, yaralıdır her zaman yüreği,
900 nakıs derinliklerde arıyor rızkını haram hile hurda bilmez madenci
Ne diyeyim, ekmeği uğruna yaşıyor, zaman zaman acılar madenci
Allah bağışlasın seni sevdiklerine emekçi madenci
Kelle koltukta ocağa gidiyorsun, her gün eşinle çocuklarınla vedalaşıyorsun
Ekmeğinde asalet, öz ,helal kazanç arıyorsun
Elleri öpülesi, yüreği sevilesi madenci
Şair67 de bir Madenci oğlu seviyorum yüzü kara ekmeği beyaz onurlu madenciler sizi [ /kalin ]YILDIZLAR ÜZERİNİZE YAĞSIN MADEN ŞEHİTLERİ
RAHAT UYUYUN ZONGULDAK KOZLU OLARAK UNUTMAYACAĞIZ SİZLERİ
YÜZÜ KARA EKMEĞİ BEYA Z MADEN ŞEHİTLERİ