kaybolmak ister insan
varlığından bi haber
gitmek ister uzaklara
kendini hatırlayamayacağı bi yarına
öyle valizde almaz yanına...
herşeyi bırakmak ardında
hatırlamayacağı ötekisini
korkularından arındığı bir hayata

kaybolmak ister insan
bir başka hayatta açmak gözleri
bir başka ben olmak
kadere isyan etmek değil
kaderinin kalemini kırmak
sil baştan başlamak sabaha
güneşin batışını başka bir şehirde izlemek
ve unutmak dünü,
bugün bile kaldıramadığı hüznü

kaybolmak ister insan
sokakta rastlasa bile tanımadığı
bir yabancı olmak ister benliğine...
aynada ki düşmanı bu sefer yıkmak
başak türlü gülmek
başka dilde aşk yaşamak
başka bir nedenle ağlamak

kaybolmak ister insan
ama kaybolamaz asla
çünkü ebediyete götürür bir parçasını
cam buğusunda görür kanayan yarasını
nereye giderse gitsin o kan akar

tam unuttum der
dimdik durur hayat sokağında
ama bir an gerçek yüzü çıkar karşısına
ve dokunur kalbine soğuk bi bıçakla
sen istemezsin uyanmayı .
ayağının yere basmasından korkarsın ..
ama uyandırıverir
rüyanın en mutlu anında bir soğuk el ...
sen sadece bakakalırsın anlarsın yine tek başınasın...





yine de gitmek ister hep insan
yeni bi umutla…
her zaman başka bir masala açar gözlerini...
tırnaklarıyla kazır geçmişini
başlar tekrardan en güzel hikayesine
yeni sevdalara yelken açar
kaybedeceğini bile bile…
bir umut bulutuyla kaybolmak ister
ama anlamaz ki dünya yuvarlak
dönüp dolaşıp…
başladığı noktada bulur kendisini...