Ben seni faili mechul
mefuli mahsum bir kavgada sevdim
acıların yadigar tutulduğu
hüznün dört tel çaldığı
hasretin ,kederin ,yokluğun ,
yok oluşun sancılı bir isyan gibi
düştüğü öfkeli yüreklerde sevdim seni
ardı arkası gelmeyen faili mechullerin ardından
ağıt yerine zılgıt çalan annelerin
sancılı göğüslerinde sevdim seni
baharların adım basmadığı
ölüme mahkum tutulmuş bir kentin
solmuş çiçekleriyle sevdim seni
ama sen bilmee

Ben seni
unutulmuş bir kentin
kan devşirilmiş sokaklarında sevdim
kökü berrak namludan uçuşurken ölüm
gündüz ortası
ve sarsılırken ana yüreğiyle
zembilfiroş kalesi acem camisi
her ölümle bin ölen
bedeninin bilincinin kaç yerinde
kaç çocuğun yetim
kaldığını kaç çocuğun öldüğünü bilme

Ben seni
üç namlunun ahenginde sevdim
üç yerimden vuruldum
seni seviyorum derken
üç dilden lanetlendim
’apaydınlık bir karanlığın nabzındayım çaresiz
üç yanım bıçak keskinliğinde
ve üstelik kar yağıyor
heybemde dona kalmış şiirlerimle
ağıt yakıyorum nafileee...

mehmet BODAKÇİ