Sorma mazimi içim yanıyor
Ne kadar sancım varsa o an aklıma gelip dağlıyor
Ruhum hicrana kanıyor kalbim sukutuyla aşkın hüznüne dalıyor
Sorma be aziz hamiyetlim her ne ektimse vicdanımda hesabım ziyadeleşiyor

Ne kadar müşkül bir nefesim
Dertlerimle sessizliğe çekilir hicranla sefilleşirim
En büyük acıları halimde yaşar bahtıma boyun büker yol alırım
Haksızlığa şahit oldum mu mahzunlaşırım vefanın devranında niye ağlarım

Yüreğim kalbime ne söyler
Aklım aşkın suhuletinden ar eder idrakim meyleder
Hani esin nerde kaldı afakım daralarak sancıları sinemde sıraladı
Hakikatin muştusunu soluklanmak ibrete kaldı aşk kalbimde süruru hazdı

Çektiğim ıstıraplar sevdaydı
Sabır halimde kanaatle anlaştı elbette susmak haktı
Sen sineni açmadın kalbi sayfanı halime kapattın aşkı yaşatmadın
Neden ruhuma davalar açtın hasretin çilesiyle nefesimi kuşattın ve ağlattın

Anma artık fakirliğimi yaşa
Ne kadar umudun var ise hakikatin ülfetiyle hep aşka
Elbette ki nazım sana sızılarım hicranın yaşattığı hüznün farkıyla
Saklanırım kalbi niyaza her ne kadar vasıl olamadıysam da sana şimdi anla

Çıktığım dağların nidasıyla
Sürülerini güden çobanın çektiği sızıların kuşatıcılığında
Aşk halin demini hüzün içinde yudumlamaksa asla nazarlardan korkma
Bahtımda sensizliğin hicranın yaşamak varsa ömrümü hasrederim o sevdana

Şayet vuslatı yaşamak haksa
Ruhumun hicran damlaları bir bir mısralara aksa da aşkla
Sine-i sürurumdan kopan yapraklar haleti ruhi yemde hazla manalaşsa da
Sen yinede edebin suhuletini kalbinde muhabbetle yaşa aşk iksirini yudumla

Cennete girmek için kul olma
Aşkın letafetinden yoksun kalarak heveslerinle yol alma
İhsanın kutsiyetini unutma ihlâsı yabana atma tevazuu kimseye bırakma
Sabrı halin güzelliğinde yudumla vaktin mukavelesinden arî olma nispi aşkla


Mustafa CİLASUN