Sana bir şey diyeceği demişti,aslında bu kelime bile gönül dünyamı aydınlatmıştı yüreğim küt-küt ediyordu,ama çok sessizdim.Yüzüne baktım hadi söyle der gibi,ama utanıyorum,neden dedim,san ki sen anlamıyormusun deyince,kalbim duracaktı o an
..
Öyle başladı birbirimize olan yakınlığımız,Lise bitmek üzere yanı son sınıftayız.Son hafta yaklaştım Günay dedim Pazar’a sinamaya ne dersin,çünkü sinama yı çok severdi.Gelemem dedi,ben sen sinama Günay,sinama diyorum.Olsun dedi ve kesip attı gel---eemeeem.Sen bilirsin.Deyip ayrıldık..
Karneleri almaya tesadüf etik,cevap ondan gemeyince ben gideyim yanına dedim,Serap(arkadaşımız)kolumdan tuttu hayırdır Serap.Birşeymi diyecen.Günay’la Fırat’ı beraber sinamaya giderleken gördüm,dedi ya çok tesiri oldu dedim bel ki ! hani diye düşündüm meğer ki doğruymuş.
Hiç üslenmedim,çünkü ben öyle pısırk falan değilim,taştan ekmeyimi kazanacak performansım yerinde.Susmayı yeğledim.
Üniversite sınavlarına hazırlığa gidiyorduk,o’da gidiyormuş ben bilmiyordum.Yalnızdı,Serap’a sordum Günay niye yalnız,Yavuz o büyük darbe yedi çıktığı adam(Fırat) onu terk etti,bir kaç kuruşta kaparak...
Yanaştım yanına Günay eskilerin hatırına halini soruyorum üzülme diyemiyeceğim,çünkü ayrılık çok acı bir duygu,malüm ben sayenle yaşadım.
Sana SABIR dliyorum...