1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1448
Okunma
Yüzü gülmeyen insan oldum
çiçek bahçesinden güzel
denizin yüzü
insanlarınsa gülmüyor
yaralı ellerini taşıyorlar
sessizlikleri korkutuyor
ölümle oyunları da
İstanbul yağmurlu
yürüyorum yalnızlığımla
keşke şu sırtta
yoksul mavi badanalı evin
sahibi ben olsaydım
ışıklı şehre inat mutluluğu
bu kenar evde bulsaydım
hiçbir derdi dert etmezdim
belki
acelesiz ve hırssız yaşardım
konuşmaksızın
soğuk denizlerin
balıkçısı
olarak
kalırdım
suçlanmadan …
Mustafa kaya
20.12.2008 / Çengelköy
www.mustafakaya.net
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz