0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1073
Okunma
Ölülerim ve ben
Mavi ve alacakaranlık
sessizliğin içindeyim.
arıyorum ayak vuracağım dibi,
Ama; ölülerim o kadar uzak ki!
Hep yol bitmeden uyanıyorum
halsiz ve yorgunum.
telafisi yok biliyorum,
eksiliyorum gün gün.
İçimde açtığım her kapı
Oluşturuyor yeni bir girdabı
Ve
o oval oda da çarpıyor başını duvarlara,
ümitsizce şehnaz longa.
Ya kandırışlarım kendimi! ...
idam sehpasında anladım.
ne çok suçlar işlemişim meğer.
tek tek sıralanıyor maktülüm dostlar.
hala suçu kendilerinde sanırlar.
Dipte günü kurtaran güneş yok inan.
Arıyorum ayak vuracağım dibi.
Ama ölülerim o kadar uzak ki! .
5.0
100% (1)
