Dik yamaçla çevrili, garip bir mapus dünya.
Anılar hiç kopmadı düğüm attı boynuma.

Tenmi,ruhmu belirsiz mecalsizce rahleye
Yafta hiç değişmemiş,bizler değişmedikce.

Ey ruhum!kurtul artık,yamaçları tırmandın.
Sen ne günler yaşadın,yakındır şafakların.

Sayılı günlerimiz,sayılı akçe gibi
Bire on katanların dolumuydu elleri.

Şafağı görmediler yanımdaki gölgeler,
İnsan suretindeydi,yiyip içip ölenler.

Teker teker gelirler,sürü sürü giderler
Birkaç seçilmiş insan,gönülde bekleyenler.

Say zamanı, sayarsan evrende kaybolursun.
Bir nefes ver şu cana,almassan yok olursun.

Ey! oğul eğ başını,secde et Yaradan’a.
Özgürlük ancak onda,bir nefeslik dünyada.

Toprağa sor,anlatır;ne izler geldi geçti.
Anında yağan yağmur,çelik izleri sildi.

Galu da verdiğin söz,mahşerde karşındadır.
Bugün yediğin darı,aslında toprağındır.

Doyumsuz sevdaların,sonsuzluk işareti.
Deli deli akan kan,fıtratının gereği.

Gölge olma,asıl ol erdemli yiğitlerden.
Geleceği bilmezsin,ibret al tarihinden.

Bak,kimler iz bırakmış milletinin bağrında
Sen ölmeyi bil yeter,can fışkırır toprakta.

Elbet birkaç nasihat,gelir geçer kulaktan.
Seni ancak korurum bir lokmacık haramdan.

Ali Işık-19 Şub.2010