-2-
kovulmuşluktu yaşanan
birleşince ayrıldılar
getirdi birleşme ayrılığı
her kayboluşun ardında
saklanıyordu bir buluş
kaybedişin ardındaki
hüzünlü yüreklere
yeni bir meltem estiriyordu
umudun ve yaşamın
yegane sahibi…

yalnızlığı yaşıyordu adam
bedeninden yüreğinin
sökülmüşlüğünü yaşıyordu…
bozkır kurdu gibi izini sürüyordu
kadının…
ama yalnız değildi kadın…
hayat nasıl doğuyorsa hayattan
ayrılık getiren birleşme de
yeni bir hayata dem vurdu…
kavuşunca sulara
ölü memleket dirildi…
toprakta gizlenen can
düşünce cana
can buldu
iki yüreğin nabzı atıyordu
artık bir bedende
susuz suyu, su susuzsu bulmuştu
balık yutmuştu Yunus’u
anlaşılmaz bir heyecan
bilinmez bir hareket yaşıyordu
kadın, kendi içinde
ve can, ve heyecan
takdir edilen kadar yaşadı
bir balık gibi kadının suları içinde
ve kadın günü gelince
batınında taşıdığı
oğullarını ve kızlarını adamın
düşürdü yeryüzüne…
sevinçle karışık bir vaveyla kadında
yurdunda koparılmışlık
ağlaması çocuklarda
affedilmişliğin huzuru
ve tekrar birleşmenin mutluluğu adamda…
kızlarını ve oğullarını kucaklayarak
öptü alnından kadının

yasak ağacın meyveleri
yoldan çıkarmışlığa durmuştu
yeni günahlara namzet…
oğulları ve kızlar adamın
gölgeliğinde oynuyor
tadına varıyorlardı meyvelerinin.
oğulları ve kızları günahlarıyla
dağıldı yeryüzüne adamın
başladı günahkar yaşamlar
başladı kardeş kavgaları…

ve pişmanlık dolu kardeşler
sığınmış tövbe ağacının gölgesine
hayatın sahibinden
affedilme haberleri bekler
umutla…