6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1731
Okunma
Kapıyı çarpıp çıkıyorum evden.
Sevgilim mi gelecek ki?
Evde olayım.
Üstüm, başım darmadağınım.
Sevgilim mi var ki?
Doğum günüme aldığını giyip,
Saçlarımı tarayayım.
Kaldırıp attım kalemi.
Sevgilim mi var ki?
Adının baş harflerinden şiirler,
Aşk kokulu mektuplar yazayım.
Nereye koyduğumu bulamıyorum resmimi.
Sevgilimle baş başa mı ki?
Duvara asayım.
Bir sağa dönüyorum, bir sola.
Uyuyamıyorum.
Sevgilim mi var ki?
İyi geceler öpücüğü versin.
Sarılsın da uyuyayım.
Dilimden öfkeli sözler çıkıyor.
Sevgilim mi var ki?
Aşkıııım, sevgiliiiim, bitanemm diyeyim.
Kahretsin.
Bugün yine;
On Dört Şubat Sevgililer Günü.
Sevgilim mi var ki?
Seveyim sevileyim.
Öpeyim öpüleyim.
Sarmaş dolaş gezeyim.
Anladım.
Ve ben bir kez daha anladım.
Anladım ki;
Ana gibi yar olmazmış.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz