Kapı çaldı, açtım,
Karşımda bir el, elde bir kırmızı karanfil,
Arkasından bir ses,
“Bu apartmanda bir tek seni seviyorum canım!”

Birinci katta ikamet eden yetmişlerinde,
Kimsesiz bir teyze,
Karşımda en sevimli haliyle,
Sevgililer günü kutlamasına gelmiş,
Yüzünde gülümsemesi, elinde karanfili,
Gözlerinin içi gülerek bakıp yüzüme,
“Sen benim sevgilimsim,
seni çokk seviyorum”, dedi en içten haliyle..

Şaştım ne diyeceğimi,
Bu güzel hareketi hangi söz anlatabilir ki,
“Ayy, olamaz inanmıyorum” dedim,
Olan şaşkınlığım üstümde,
“Çok teşekkür ederim, bu sevgililer gününde,
Aldığım ilk çiçek ilk hediye”
En mutlu Sevgililer Günü olarak geçti,
Benim tarihime… :)) :))

Dedim;
“Yemek yedin mi gel çorba yaptım iç sıcacık,
Bil ki kapım sana her zaman açık”,
Ara sıra yemek yapar gönderirdim çocuklarla,
Kötülük nasıl unutulmazsa,
İyilikler de unutulmuyor asla,
Gün oluyor, bir karanfil olup dönüyor insana,
Gün oluyor, sıcak bir gülümseme olup,
Koymuyor insanda gam tasa,

“Teşekkürler teyzecim sana,
Allah gönlünü düşürmesin İnşallah hiç yasa,

Ben de seni çokk seviyorum,
Daha nice yıllar sağlıklı yaşa”

14.02.2010 17:46
Perihan METİN