Yolda kaldım,
Kaç eren geçti yanımdan
Ellerinde bir nur ki;
Uzandım ellerine,
Hayır dediler,
Herkesin nuru kendine,
Ve arkalarına bakmadan yürüdüler.

Kaldım,
Kaç mevsim yaşadım.
Soydum kabuklarımı kaç kere.
Her çıkan ben,
Daha bir başka.
Anladım dediğim anda,
Yanlış bir adım atmışım.
Etrafımda kendilerini anlatan yobaz anlayışlar
Kulaklarımı tırmalıyor.
Nasıl bir anlayış ki Ya Rab,
Senin gökkubbene yaslanıp,
Kendini aşalıyor.

Yok yok bu ıssız vahada
D/in cin yok ortada.
Yalnız etrafta zanlarımızın kapladığı kara
Bulutlar var ki;
Her nefsin isteğine sağnak sağnak yağarlar.

Hayır kendimden bilirim;
Kaç yetim gördüm,
İhtiyar babama kızdım kaç kere,
Komşum açtı bilmedim.
Yanıldım;
Ettiğim secde Sana değil,
Kendi körlüğümeymiş.
Yoksa, Ya Rab;
Sen kimseye haksızlık
Emretmedin.

Geç bunları geç diyor,
Malum altında yatan,
Azgın kara baykuşlar var;
İnandığın tek şey varsa
Para, iktidar.
Hayır, demek yetmez
Bu ithama,
Yaşamı getirip şahit olarak yanına
İşte burda hayatım,
Söyleyin artık ben müslümanca yaşadım,
Demeden, ispatı yok bunun.
Sözde olmaz secde,
Taptığın neyse,
Hayat, herdaim gösterir sana
Taptığın ilah bu diye.

(Şubat 2010)