Kenar bir mahallede, iki komşu yaşardı
Birisi diğerine, taaccüple şaşardı


Çok zengindi bir taraf, diğeri ise fakir
Birinde hiç huzur yok, huzur olansa hakir


Düşündü zengin olan, ben neden rahatsızım
Fakir neşe içinde, ben zenginse bahtsızım


Karar verdi fakire yüz altın hibe yaptı
İşte o anda fakir, şifasız virüs kaptı


Altınları doldurdu bir çömleğe bıraktı
Yattı her gün ki gibi, ondan uyku ıraktı


Kalktı dolaştı biraz, bakındı sağa sola
Ufak çıtırtı duydu atladı hemen yola


Lahavle çekerekten tekrar yattı yerine
Daldı mali hülyada altınların seyrine


Birkaç gece böylece uykusuz gelip geçti
Anladı ki altınlar aldı huzuru biçti


Doldurdu bir keseye yanından uzak itti
Bunun yüzünden dedi vaki huzurum bitti


Komşuya koştu hemen ve girdi içeriye
Al dedi altınları, ver uykumu geriye


Oh be dedi dönünce uzandı yatağına
Bir daha düşer miyim malın mülkün ağına


Mal mülk elbette lazım, ama kasa, kesede
Kalpte olan dünyalık, kambur olur ensede


Gönül’e dolarsa mal ölüm bile zor olur
Gerilere bakmaktan yorgun hepten yorulur…



Garibî-Salih Yıldız………08.02.2010








.