her kalbi açık olanın temizliğine inanmak yaşarken ölmeyi yaşamanın gerçeğinde,
görünmez ellerin acıları ile infilak etmesidir yaşam çıkınımızın..




karabasan gecelerin bağrından kopup gelen
bir hecenin adı ile,
yaşamak….



serseri kalemler dilime çapa vururken,
yazgıma;
bilediğim korkulardan sonra ki ömrüme icap eden gözyaşlarının
hıçkırıklarında,
tüten çöl buğusu kavurganlığındaki yüreğimin
kanatan sancıları,
vasiyetim olan hatırsız defterlerine soluduğum,
İsrafil’in bir türlü gelmeyen fısıldayışı yaşamanın
en büyük şahidiydi.



ve yaslanmak hiçe,
bir varın yok olmadığı dayanakların içinden...




dünya ya sarkık kıyısız düşlerin düzensizliğinde,
kavlamak bedeni,
hangi fırakın?
hangi edanın ?
tuzağında mühürler geçmişimizi.
içine post giydirmiş yalanın,
zümrüt kuşlarının ayaklarına karanlığı bağlamadığı.
40 esrarlı gecede gelecek çağıltığı uzaklarda
görünmenin arsızlığını süpürmektir, yaşamak….




yüreğe başakları arz eden militan ruhlu muştu;
süngüsü ile hırpalayan aydınlık,
sensin yaşamak……