Kınalı akşam ufkunda yorgundu gözlerim, arıyordu seni.
Karanlıklarda yitirdim seni,umutlarımı bulamıyorum.
Yine pembe dudağın
Ateşe üfürdü beni.
Çılgın hayallerin kor ateşine.

Suskunluk bir ip gibi
Bir ucu yüreğimde
Bir ucu karanlıklarda.

Dilim öklenir kaderime.
Dudaklarımı kemirir durur hep
Sabrın ısırmaları.

İmrendi çağladı gözlerim.
yüreklerden taşan sevgilere.

Derin uykularına girdim yine bu gece
Sessizce ve gizlice
Son nefesin olmak istedim.

Bu zehir zemberek sevgi belki
Yüreğine sokulur, ısınır sandım.
Elimde çok eskilerden bir fotoğrafın.
Dudaklarında bir arzu arıyorum.
Bakışlarından sevgi değiyor gözlerime.

Niye hala sıcak kucağın ?
Elini tutabilsem sanki uçacağım.
Seni sarıp sarıpta muhabbetin öbür ucunu tutacağım.

Dil sökülüp kaderden coşacaktı
Bıraksan sevgim yüreğine koşacaktı.
Sen umutlarımın dallarında meyvler verecektin.
Meyveler kucağımızda
Hani ellerimizi tutacaktı.

Umutların yanağı hep ıslak.
Hayallerin kör aynası kaldı elimde.

Şimdi derin uykulardasın.
Artık beni duymayacaksın.
Donduracağım seni yüreğimde.
Yine suskunluğun bir ucu var
Bir ucu yok.
Yine dilim öklenecek kadere
Ateşe üfleyecek pembe dudağın.
Yine hayallerin kor ateşine.
Gecelerin karanlığında
Hep senden ışık arayacağım.

Orhan Semiz
(karacan)