7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1092
Okunma
tek kişilik bir odada
uzanmışım tek kişilik koltuğuma
etrafımda kırık dökük hatıraların tozları hala
soludukça yakıyor ciğerlerimi
boyası kavramış duvarlarına takılıyor gözlerim
bir örümcek sarkıtıyor iplerini
ağır ağır iniyor tek kişilik masamın üzerine
dünden kalan mecmuanın okunmamış sayfasına doğru
çatlamış penceremden içeri sızarken yeni gün
bir hevesle turluyorum tek kişilik hayatımı
gözlerim hayatımın her karesini getirirken odama
karafatmalar eşlik ediyor tek kişilik dansıma
yorgun bedenimi bırakırken koltuğuma
hayran olduğum odama bakıyorum son kez
tam üç köşesi olan odamın
bir köşesinde tabanları olmayan çoraplarım
bir köşesinde yakaları zedelenmiş gömleğim
bir köşesinde ise zamanın peşinden zayi olan ömür
gözlerim getirmiyor yarının görüntüsünü
5.0
100% (5)
Cevap Yaz