Senin gittiğin günün gecesinde,
Kuşlar sustu rüzgâr gibi,
Hani bana sevdiğini söylerdi ya,
Muhabbet kuşum Maviş ölüverdi.
Sensizliğe dayanamadı,
Zamansız açan menekşem kurudu birden,
Dengesini ne çok yitirmişti hayat terazim.
Az kırmadım seni, az üzmedim, üstelik severken,

Senin gittiğin günün gecesinde,
Karardı dünyam aydınlığımı yitirdim.
Bu kadar acımasız olamazdın.
Biliyorum ağza alınmayacak sözler söyledim.
Sana yüreğimin derinliklerinden bağırdım.
Bir kadeh olsaydın hani karşımda,
Un ufak olurdun, dağılırdı parçacıkların.
Seni toz duman ettim kendi ellerimle,
Şimdi gülümsemeni özlüyorum,
Üstüme üstüme geliyor hayat,
Nasıl böyle bir aptallık yaptım bilmiyorum.
Oysa hayatımda olsaydın,
Bir dost, bir arkadaş olarak kalsaydın.
Bedenin benim olmayacaktı kabullenmiştim.
Hiç olmasa sesini bari almasaydın.
Seni günahkâr, seni suçlu gösterdim.
Saçma bir kıskançlık uğruna sevgili,
Bendeki seni bile bile tükettim.
Gelmesen de bana, sen haklısın.
Suçlu biri varsa o da benim.

Sen gittiğin günün gecesinde,
Seni ne çok üzdüğümü anladım.
Defalarca söz vermişken sana,
Ne çok üzdüm seni, ne çok kırdım.
Ama vazgeçmedim huyumdan yine de,
Bir seviyorum diyordum sana,
Ağız dolusu küfürler ediyordum bir yandan,
Cezamı çekiyorum şimdi yokluğunda,
Tarlalarım kurudu, çoraklaştı.
Bir bir gitti seninle beraber sevdiklerim.
İçimdeki o kadın yalnızlaştı.
Kaybedince anladım değerini sevdiğim.
Şimdi her yer karanlıktı.
Senin gittiğin günün gecesinde,
Yıldızın küstü yıldızıma, yıldızın kaydı.
Hayalin bir daha gelmedi düşlerime,
İçimdeki çocuk hatasını anladı,
Merak etme, dayanırım sensizliğe,
Ruhuna sarılır, severim kendi halimce,
Gelmeyeceksin bana biliyorum, dönmeyeceksin.


Ben ne yaptıysam kendim yaptım,
Sen bende tükendin, ben sende tükendim.
İstemiyorum seni, bir daha dönme.
Biliyorum yeterince kırdım seni, dönmeyeceksin.
Bana gelmeyeceksin, inanmayacaksın sözlerime,
Yokluğun bir pranga, sensizlik kelepçe,
Suçluyum, suçumu çekeceğim.
Hayalin müebbet olsa da gecelerime,
Seni bir daha sevmeyeceğim.
Ruhumu vereceğim bir başkasına,
Peşimde nice koşanlar var benim,
Yaban eller tenime dokundukça,
Biliyorum ben anlamsızca üşüyeceğim.
Beddualar edeceğim her gece sana,
Sevmesin seni kimseler diye,
Seni ben yarattım, ben bu hale getirdim.
Allah kahretsin, yeter, hatamı gördüm.
Yokluğunda pişerken değerini öğrendim.
Bak bir gül gibi soldum ey bülbülüm.
Senden başka seven yalanmış anladım.
Dönmeyeceksin belki ama bana,
En azından arada bir sor ona da razıyım.
Beni bırakma yokluğunun ayazında.
Yoksa bir başına ne yapar bu kadın!
Anla, ellere mecbur etme beni,
Beni anlasa anlasa bir sen anlarsın.
İstemiyorum, dönme bana geri.
Yeter ki küs kalmayalım.
Ömür denilen şey çok kısa sevgili.


NOT: DEĞERLİ RADYO PROGRAMCISI, DEĞERLİ İNSAN ŞİİRİME SES OLAN CAN VEREN CANIM ABLAM CANAN EKİCİ YE SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM. ALLAHIM SENDEN MİLYON KERE RAZI OLSUN CANAN ABLA...



BAKİ EVKARALI