Düştün yine ansızın, yüregime sessizce,
Vakit; sabah ezanına beş kala,
Radyoda eskilerden bir melodi....
Dalıp dalıp seni düşünmeye başlıyorum,
Okudugum roman halime acıyor,
Yazdıgım kagıt ’kim bu kim diyor ’ seni kıskanıyor,
Bütün şiirlerin ,sevdaların kime diyor masamdaki bardak,
Kalemim yine bana darılıyor ’yine mi o ’ diyor ?
Ben birkez daha haykırıyorum yağan yagmurla ’sonsuza dek o ’...


Son sigaramı da yakıyorum seni içime çekerek usulca,
Yüregimde fırtanalar esiyor ,kıyametler kopuyor ,
Derken bir umut yeşeriyor sabahın ilk ışıklarıyla ,
Radyodan yükselen ses olup biteni özetliyor:

KELEPÇELİYİM BEN SANA......