Sevgi tohumu ekte, filizlensin yürekte
Umut çiçeği açsın, yüreğinin içinde

Mutsuzluklar umuda, varsında gebe dursun
Güneş doğsun içine kederlerse son bulsun

Herkes çeker derdini, kimisi az kimi çok.
Kimisi yüreğinden, yaralanmış yemiş ok

Dert yüreği yaralar, çöreklenir oturur,
Kolay mı söküp atmak, günden güne soldurur.

Sanma mutlu insan var, hepside dertli yaşar
Kiminde az kimi çok, her yürekte dert kaynar.

Gülen yüzlere bakma, için için yanıyor
İnsanda neler gizli, gören mutlu sanıyor

Erciyes in başından, bir an olsun gitmez kar
Tüten şu ocakların, içinde ne dert var

Yüksek dağın derdi çok, başı hep boranlıdır
Dışından yeşil türbe, İçi zindan karadır.

Boş ver diyenler sana, teselli veriyorlar,
Vurgun yiyenler pek çok, acıyı biliyorlar

Çeken bilir acıyı, canı yanmayan var mı?
Vuslata kavuşmadan, insan yaşar memat-ı.

Dünyanın derdi bitmez, hayat hep çetrefilli.
Sermayemiz göz yaşı, doldurur nehirleri

Ağla gözlerim ağla, dışarı at zehir-i.
Halden anlayan varsa, işte o panzehir-i.

Ağlama zülfü karam, bırakalım dertleri.
Kapatalım bir yere, çekelim kepenkleri.

Emine Erdem-----30/eylül/.2009