2
Yorum
0
Beğeni
2,0
Puan
1948
Okunma
Kaçıyorum geçmişin, karanlık yıllarından
Attım tüm köprüleri, bakmıyorum ardından
Sıyırdım bedenimi, acıların koynundan
Acılarımı gömdüm, umutlarım cebimde.
Gece sinsi olsa da, güneş ardından doğar
Bütün karanlıkları, bir damla ümit boğar
Candan bir dua ile sonsuz rahmet yağar
Acılarımı gömdüm, umutlarım cebimde.
Küsmek çare değildir, tatmak varken hayatı
Dök eteklerindeki o solmuş hatıratı
Umuttur her doğan gün, yakın eder vuslatı
Acılarımı gömdüm, umutlarım cebimde.
Ne kadar uğraşsak da, gömülmüyor acılar
Acılarla beslenir, harmanlanır umutlar
Hayat denen sahnede, başrolde oyuncular
Umutlar bittiğinde, sahne alır acılar.
akyol
2.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz