Onca zaman geçtim
Düşündüm;
Beş bin yıl önce
Ya da beş bin yıl sonra doğmuş olsam
Acaba gene aynı
Ben mi olurum.
Zamanımın bana yüklediği görevleri bilen
Etrafında dolanan
Onca sorumluk diye bağıran
Efendilerden birini seçmek
İlla, birilerinin kölesi olmak mı gerek.

Ah deli aklım,
Gene evrenin derinliklerine fırlattın kendini;
Basit bir teliksi olup giymek varken terlikleri
Yüzmek aynı su birikintisinde
Neden zorlarsın beyninin cidarlarını,
Sen nesin,
Kendinde misin?

Gene başladı diyor dostlar,
Akılanmaz bu,
İflah olmaz bir dert bununkisi.
Kendi mutsuz, anlamsız dünyasına
Birilerini çağırır durmaz yerinde
San ki her şeyi çözmüş
Bilmiş kendi varlığını
Nasıl bir ruh olduğunu.

Yok yok Allah’ım
Ne zaman döner bu ruh yurduna
O zaman akıllanır.
Lakin kendini bilmeden geçen
Zaman,
Onca efendiye köle olmak
Çeşit çeşit yaşama, yalancı pençeler atmak,
Durmadan dolanmak düşünmeden;
Hey dostum senin derdin ne?

Sonuç;
Terliklerini çıkar,
Terliksi hayvan değilsin,
Koca bir evrende bu zaman senin.
Sen bu zamanın tek
Bir başka benzeri olmayan erisin.
Nasıl tozlu raflara sığınır aklın
Neden dondurur kendini
Bunca zaman içinde dolanmak
Aynı sabaha uyanmak niye.

Boşver sıra sıra putları
Boşalt aklını
Aklın seni özgür bırakacak...

(Ocak 2010)