Deniz Konuşmadı Bugün

Deniz Konuşmadı Bugün

Denize baktım bugün..
Konuşmak istedim onunla,
Çok kızgındı...konuşmadı benimle..
Nasılda dövüyordu kayaları...
Köpürüyor...köpürüyordu azmak..

Biliyosun..
Dalgalar kıyıya gelince ölüyor,
Ölmemiş hangi dalga var..
Nedendir bilmem..
Geçenlerde kömür tozuydu dalgalar
Nerden geldiyse...

Uzaklardan,çok uzaklardan belki..

Uzaklar....
Ama, bana denizlerin insanları ayırmadığını
Yaklaştırdığı anlatılmıştı..
Beni, küçükken bile denizlerle avutmuşlardı..
Onun içindir..
Sanki birgün..
Denizden birisi çıkıp gelecekmiş gibi baktım Ege denizine
Sonra öğrendimki...
Deniz aldığını geri vermezmiş..
Denize bakmak adettenmiş.

Ağaçlaramı sorsak ne dersin..
Deniz konuşmadı bugün..
Bilirsin..
Zeytin ağaçları burda yüzlerce yıllık..
Taşın üzerinde bir tutam toprak yok..
Ama, ağaç var..
Ağaç diyorki...
Ölmek isteyenler için ölüm uzak...

Nar ağaçlarının diplerinde
Bazen kırmızı gelincikler bitiyor...
Üzerine basarsan kırılıyor..
Nar ağacı diyorki..
Gelincikler mevsimli..
Al onu mendiline sar..
Sarıyorum..
Zamansız birgün karşıma çıkıyor..
Papatyaları soruyor gelincik..
Yok diyorum,bu mevsim..
Hayır..
Karadenize bakan salonun balkonunda,papatyalar açmasın.

Ama bilirim..
Koparmaz kıyamazsın gelinciğe..
Onlar papatya tarlasında dursun..sonsuza kadar...
Denize çizdiklerin, çiziklerin
Silinmez...
Bak şimdi bende,ne çizdiysen, belki bir kısmı...iyiki çizmişsin.
Masal olduk zaten...ama masala inanmıyorum..

Bende koparmadım gelincikleri bilirsin..
Gelincik papatya tarlalarında...masal...
Hep bize masal anlattılar.
Masal ülkelerinde yaşayanlar,
Masallar bittiğinde ölüyorlar..
Üzülme denize çizdiklerin için..
Son ayakta sen kazandın...
Ama masal çoktan bitmişti.

Kandık biz, inandık..
Herkez unut diyor bu masalı..
Neden...
İçindeydim o masalın..
Karanlık, bendede hüzün geceleri..
Kadehe dokundu dudağım..
Gözümden yaş akmadı...
Taş duvarı yumrukladım bende..
Fırtına, yağmur, ben masalın içinde..
Kandık..

Ama sonunu hep iyiye bağlarlardı..
Mutlaka öyle biterdi..
Yarım kalan masal olmazdı...
Denize çizgilerde hayat bulmadı,
Belkide ondan..
Karşıdaki Savos adasında kaldı hep gözlerim..

Ama birgün gerçek bize gelecek..
İstesekte, istemesekte..
Canımız sağolsun..
Masallar bittiğinde,yapmacık kahramanlar ölür..
Bak sen ayaktasın..
Birgün hepsi unutulur...
Unutulurmu dersin....

Bizim küçük hayallerimiz için
Dünyanın o büyük çarkı değişmiyor..
Böyle desek..paylaşsak..
Birşey beklemediğimiz düzende..
Kazasız,bir hayatı tamamlamak..
Hayat bu..
Kim kaybeden,kazanan kim...belli değil..
Ne çıkarsa bahtımıza..

Deniz köpürsün alabildiğine..
Gelincikler sonsuza kadar yaşasın..
Hadi...
Şimdi gülümseyelim...
İnadına.........................................Necla Argüz....7 1 2010