Bu iman toprağın kara üstünde
Sıra dağlar gibi duranlarındır.
Ezelden beridir onun uğrunda
Gönlünü Allah’a verenlerindir.

Tutuşup kül olan yüreklerinden,
Parlayıp göz yaşı ırmaklarından,
Gönüllerde ihlas kal/a/larından,
Yüzüne ışıklar vuranlarındır.

Nefsine bakmadan yollara düşen,
Nefsini aldatan dünyaya küsen,
İhlastan ihlasa yol bulup koşan
Helal/den Helal/i soranlarındır.

İleri atılıp tam ercesine,
Bahçelerden çiçek derercesine,
Sevgiliye bir gül verircesine,
Gizliden Hu deyip duranlarındır.

Müminin dilinden düşmez bu destan,
Gönüller gazidir gözler kahraman,
Her tarafı ihlas olan bu iman,
Can verme sırrına erenlerindir.

İhlası ne artar ne de eksilir,
Bu ihlas bir kuru ifade değil,
Bencileyin Hu/yu rüyada değil,
İhlasın içinde bulanlarındır.

20.1.09

Feyzi Kanra