Her şey Tembelleşirdi

I.

havalar çok soğurdu
gördüğün her dal
kahvenin griye dönüşü
eski zamanları bile düşlemeye üşenirdin
üst üste yığılı istekler uyku vermezdi gençliğine
gene de yaşamaktan sıkılmazdın
ılık bir suda atardı kalp yumuşacık
onca sertliğine rağmen kışın
kar kürer gibi tarardı saçlarını
bir şubat akşama doğrusu

simit parçacıklarına inerken sığırcıklar
ılık bir suda akardı kan sıcacık
uçurtma şenliğine dönerdi döl yatağı anılarının
ısınmayı aklından çıkarmazdın
buharlaşırdı sevişmek
ağzının kokusunda
dişlerin öylesine güzel ve alımlı
kaşların en az yerle halvet bir bulut kadar yüksekte
ulaşamazdım bakışlarını anlamlandıran
o iki gökkuşağı sonrasızlığına


II.


her şey tembelleşirdi
sensiz yaz sonu ikindilerinde
severdim
saatlerin zamanı takmayışını
kumral sabahlı bir mozart dinlerdim
yorulmazdım soğuk çarşaflara sarılıp
hasret gidermekten
düşünmek masum kalırdı
lirik yalanların yanında
şiir yazmakla tamamlanmazdı aşk
ve bu ben değildim
yarım kalan yarım
yürüyüşsüzlükse
yürümeliydim...

nokta nokta eksiksizlik şu empati
kuşlarla aramdaki
tüyler ürpertici bu kardeşliğin öyküsü
akşam çılgınlığıysa akşam çılgınlığı
hovarda aşklı serçe çığlığıysa serçe çığlığı
çocuk parkındaki ağaçlar kadar da
güvenli üstelik bu sallapatilik
lirik yalanları bıraktık artık s...
biz bizeyiz acılarımızla

Not: Tembellik Hakkı’nı nasıl okumuştuk
anımsasana aşkım...

kağan işçen/Ocak-2010

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.