4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1083
Okunma

Gün doğumuyla
Aralık pencereden esen rüzgâr tülden desenler çizerken yüzüme ,
Gözkapaklarımda
Bir yörük kızın parmaklarında dokunan ipek halı
Parlayarak yavaşça kayar yüreğime.
Ben sana seher diyeyim
Sen bu sefer gergef işle
İğne ucu sözlerin ardında bıraktığı renklerden
Ve toprağın büyüttüğü armağan köklerden
Kat kat beze çiçeklerini
Ki batmasın güneş mavi göğüme...
Uykusundayken gece,
Yıldızlarını toplamaya çıkan ellerin
Secdeye gittikçe dizleri
Alnı değdikçe
Toplanır çiçek demetleri…
Göğüm ve yerim!…
Sen söyle!
Yüzü güne doğarken
Kökleri gecede beslense de,
Hangi karanlığı işlemiş Tanrı çiçeklerine?
Ve hangi el koparmaya kıyabilir
Saf tutup ölümüne…
Yine
Seni izledim
İzlerinle...
ezgi ç.