Korumalarla kuşatılı
Örgülü tellerle çevrili
Sitenin oyun sahasında
Üzerlerinde
Renk renk formalar
Ayaklarında
Marka marka ayakkabılar
Top oynuyorlardı
Karnı tok
Sırtı pek çocuklar

Tellerin arkasında
Ağaç gölgelerinin arasında
Sekiz, on yaşlarında bir sokak çocuğu
Gizlenerek bakıyordu onlara
Sanki bu yaşamının sorumlusu
O çocuklarmış gibi
İçinde nefret, gözlerinde kin
Yumruk yaptığı elleri böğründe
Yüzünde soracağım size ifadesiyle
Bakıyordu taş gibi sessizce

Birden top
Örgülü tellerle yapılmış duvarı aştı
Gölgelerin arasındaki çocuğun
Tam ayaklarının
Önüne düştü
Ne yapacağını bilemeden
Şaşkın bakarken topa
Duyduğu bir sesle irkildi
Birisi, kardeş topu bu tarafa atarmısın
Diye seslenmekteydi

Başını kaldırınca
Kendi yaşlarında
Sevgiyle gülümseyen bir çocukla
Tel örgülerin arasından göz göze geldi
Bir anda
İçindeki nefret yok olup gitti
Gözlerindeki kin sevgiye dönüşüverdi
Topu alıp tellerin üzerinden attı
Teşekkürler diyerek uzaklaşan çocuğun ardından
Farkında bile olmadan sevgiyle baktı

Sonra ağır adımlarla
Oradan uzaklaşmaya başladı
Yavaş yavaş kaybolurken
Ağaçların gölgeleri arasında
Gözlerinde hala sevgi
İçinde gönül kazanmanın huzuru vardı
O bir anlık sevgi alış verişiyle
Küçücük yüreği hiç tanımadığı
Duygularla atmaya başlamıştı
Artık hayata bile başka türlü bakmaktaydı

Necdet YAĞAN