kuru çınar altında bir tarih beliriyor
ellerinden adımlara süzülüyor yankılar
bu şehir yüreğim kadar mavi
yüreğim kadar derin ağrıları var
deniz bazen sürül sürül gölgeli esiyor içinden
içlenmiş hali bazen kokuyor nemli nemli istanbul
kuru çınar dalında iki güverçin
kandilli yokuşu tarihe şahit oluyor o yeşillere maviye
yüzüme çığlık masalları söylüyor martılar
gök yüzünün mavi serin bir yüzü var bu gece
sensiz oldugum tüm zamanlara haykırıyor bedenim
boğaza dalıp kederli kederli hasret yelleri esiyor
masallarda ki martılar yeni bir masal anlatır gibi
yeniden bir yabancı beliriyor geçiyor sahilden
bu geçen bir yabancı benim asil yüregim di eskiden
bu bedenim yabancı oluyor yeniden boğazın masallarına
dinlediğim martıların aykırı kadavralarına ufunetli akşama
zamana erişiyor bedenim evren asillik padavraları sözlerle yeniden
kıybet içinde geçen kasvetli günleri çoktan unuttu insanlık
unuttu istanbul o eski manileri ve güzel kokan ıhlamurları
tükendikce kaybettiklerimle esiyorum
ulaştığım tüm boğazlar eskiydi bir bilsen
engin çığlıklara yeniliyordu daha yeni yeni
yeni masallar dinlemiştim soyatarı çocuktan
karanlığı beklemeden hazırlamıştım kandili
bahar gelmeden budamıştım erguvan dallarını
seni yeniden hayal etmemiştim neden !

mavi olmalıydı deniz ve gökyüzü
istenmeyen tarih o eski istanbulmuydu !
dimitris katsopoulos’un istanbulumuydu
yoksa selanik doğumlu anadolulu mustafamı
bilmeden sevdim ben enğin maviyi bu renği
yeniden hayal edemedim sevdiğim evreni ve ülkeyi
o eski istanbuldu beni yüreğimde çembere alan
içinde yeşillere renk renk zamana ahenk sunan
tüm zamanlara tual ediyorum tüm renkleri ve insalığı
istanbulu severek yazıyorum Talihsizliğini.

sevgilerle hoşgeldin dimitris katsopoulos itafen yazılmıştır...

Ali Baksı