Şu gönül nasıl da yırtıyor kafesini, sığmıyor taşıyor bazen...Kanın damarda duramaması gibi yürekte yerinde duramıyor akıyor sevdiğine...Kıskançlık belası, sevda desen âlâsı...Dizelerin hakkını da vermek lazım elbette; sel gibi silip süpürüyor önünde ne varsa, ama...

Yine de bu sayfalarda tanıdığım...Müziğin gizemli tınılarıyla incelen ruhuna sadece sevgi nakşetmiş bir Oktay ZEREN' nin

"
Bu sana son fırsat, en son göz dağı
Kalbim bir taş değil, değil buz dağı
Dersen " aramızda koptu aşk bağı "
Samsun’u başına yıkarım senin..."


böylesine söylemlerle muhatabına seslenişine inanmakta zorluk çekiyorum! O değerli şahsiyetin ne yüreğine, ne kalemine ne de diline yakışmayan bu sesleniş, bu sert acımasız üslup , kabul etmeliyim ki sadece bir kurgu, bir mizansen -aslı astarı olmayan- ...O, yine bizim bildiğimiz duygulu yürek...O yine notalarına yüreğini yaslamış ve karıncayı ezmeyen -kaldı ki sevdiğine hiç kıymayacak olan- aşk' a âşık tutkulu yürek...O' nu başka bir resimle tahayyül edemiyorum ki...

Kaleminize saygıyla değerli dost, Oktay Bey.




RefikaDogan/YeniEdebiAkım tarafından 1/7/2010 4:59:18 AM zamanında düzenlenmiştir.