Sen bir uykunun en tatlı yeri ne zamandır bilir misin?
Benim kör karanlık 3 buçukta
uyanmadığım bir uykunun saat tam 3 buçuğu
Uyurken sen belki de sevdiğini görürken düşlerinde
Ben koşuyorumdur: hava da inadına soğuktur
nefesim bir renk katar geceme...
Denize bakarım en yorulduğum an
lavivertinde kaybolurum birde bomboş otoyola
Seni düşünürüm uyuduğunu belki de
rüyanda gülümsediğini ay yolumu aydınlatırken
Daha hızlı koşmaya başlar bacaklarım az evvel yığılıp kalacakken halbuki
Gelip eve duşunu alır ya insan bekler ya istanbulun güne uyanmasını...
Canım belki de ne çekmiştir şöyle;
nutella sürülmüş bir dilim beyaz ekmeği
Ama yemem hiç bulaşmaz benim ağzımın kenarına kakao
Sen belki her sabah öylesine yersin ama ben kokusunu bilirim bir tek
Hayal ederim tadını
yemek zorunda olduklarımı bir gayret daha çiğnerken
Tok karnına yemek yedin mi sen hiç, ama tuzsuz ve yağsız
Devamını okuma o zaman nolur
asla anlayamayacaksın beni ideallerimi
İnsanın kilolarını bırak gramlarını sayması ne demektir bilir misin
Gülümseyerek seyredersin vücudumu ama
ben her milimetresini bir sanatçı gibi çalıştım desem
anlayabilir misin?
Gün olur
en yakınların en ihtiyacın olanlar seni sözleriyle paramparça eder
Ne gerek var derler bir soru sorarlar
şaşırır kalırsın neden derler kendine bunu yapıyorsun
Senin acı çektiğini zannedip yorma kendini derler
Tuz buz olur içimdeki tüm sevgi kırıntılarım
Anlatamam belki de anlatmak istemem
nasıl yarıştığımı kendimle ve bundan ne denli zevk aldığımı
Allah’ın verdiği vücudu herkes bozar ona ihanet ederde
benim vücuduma hükmetmeme haşa ama
yeniden yaratmama anlam veremezler
Kimseden motivasyon beklediğim yoktur benim,
yorulduğum an sadece aynada gözlerimin içine bakarım o yeter
Gözlerimdeki kerem dayan benim için dayan der,
söz kupayı sen kaldıracaksın der,
beni yarı yolda bırakma der ya hani...
işte o zaman tüm dünyaya inat kaldırırm biraz daha yukarı
Tüm öfkemi hayallerimi özellikle kırdıkları hayallerimi
Ah ne gülerim vücut çalışan erkekleri beğenmeyen ama
benimle bir kahve içip aşık olan kadınlara
Çekemeyen erkekler ben arkamı dönünce şööyle bir süzer ya vücudumu kıyafetlerimin üzerinden görmem ama hissederim, kinlerini, başarısızlıklarını
Gün gelir öğrencim beni geçer yarışmada
benden üst sıralara oturur
o gurur o başardım hazzı belkide bana bunu yazdırandır.
Öğrencim beni geçmişse ben beni geçmişim demektir
ve ne acı bunu kimse bilmemektedir..
Sorarlar bana neden yapıyorsun
gülümsüyorum arada bir iki anlayan çıkarsa
gözlerindeki ışıktan anlıyorum
o da yaşamış başarmanın dayanılmaz güzelliğini..
Sergiliyorum kendimi herşeyin bozulduğu ,
bu negatif enerjinin hüküm sürdüğü tabiatta
Ben podyuma çıkıp aylardır döktüğüm alın terimi sergiliyorum
Vücudumu değil azmimi hırsımı ve tutkumu gösteriyorum
Sen bunu kas olarak görüyorsan
ve buraya kadar hala okuduysan yapma yorulma
Beni anlaman imkansız zaten anlaman da pek umrumda değil
Ben santim santim vücudunu ölçen bilen
ve inanmayacaksın ama
çok seven kendini de nihayetinde çok beğenen bir adamım
Senin tanıdığın erkekler arabayla hava atmış,
cep telefonu bir ailenin geçim nafakası kadar pahalı olabilmiş,
kendine bey dedirtmekten haz duyan
ama kafası pek de çalışmayan adamlar.
Affedersin lafın gelişiydi adamlar,
adam dedin mi orda durmak gerek..
Yürek ister, çaba ister sevdiklerini korumak ister adam dediğin..
Güçlü olur gücü kullanmayı bilir
bir adamı tek dokunuşla alaşağı eder
ama bir karıncayı da düştüğü yerden kaldırabilir..
Gelme bana sakın yakınmalarla kaprislerle
beni yolumdan çevirmeye uğraşma
Benim yolum ki aslında beni sevme nedenin olmalıydı
nedir bu durdurma telaşın beni yolumdan alıkoyma hevesin..
Laf anlatmak daha çok yoruyor beni inan özellikle kendimi anlatmak..
Ne o sözlerimden ukala olduğum yorumunu mu yaptın..
Katılıyorum ukalayım kendimi adadığım yolda başarılıyım çünkü
Kimine ukala kimine tevazu sahibi ben öğrendim de sen öğrenemedin
Ancak karşındakinin gördüğü kadarsın
Ancak karşındakinin anlyabildiği kadar anlatabilirsin..
Bana müsaade koşmam gereken sabahlar var
uyandığım an canım yansada uyanmak zorunda hissettiğim
Yürümem gereken yollar başarmam gereken zaferler var
Zafere giden yol hiç bir zaman çiçekli değildir,
bastıkça canın acır çakıl taşlarından
O acır sen daha sert basarsın daha hızlı koşarsın
Akan kan ayaklarından, sana can verir,
nefesin artık bir renk oluşturmaz havada
Artık birsindir denizle havayla toprakla çakılla
Belki ondan doğmadın ama ona dönersin nihayetinde
tabiat ana gururla bekler seni
Sen yenmişken kendini yarışmada
herkes sana el sallar tebrik eder
ama sen görmezsin o an artık sen bir damla su,
yağmur sonrası toprak kokusu, bir yeni yetme gülüşü,
bir yunus balığısındır
belki de sen artık sen olmuşsundur.