Ses mi veriyorsun yüreğime çalarak kalemini
Yoksa sessiz kalarak sende mi can çekişiyorsun
Burgulanarak dolanıyor kuyularda ak güvercinler
Yamalı kanatları senden gelen bütün cümlelerin
Dolduruyorsun kırmızı boyaları göğüs kafesine
Ben mavi enjekte etmiştim üflediğim ney sesiyle
Ondan ki mürekkebin kızıl çalıyor gözlerime





Ey sevdamın hayal bekçisi aynam
Kaçsan da kendinden kovalar seni gölgen
Sen bana erdin ben senle öldüm demiştim ya
Sigaramın dumanında sakladım seni ben
Ördüm ilmek ilmek hayatımın yakasını sen diye
Şimdi ha sen öldün ha ben hala sevdim
Ne fark eder cümlelerimi seninle çarptım
Namelerimde zeytin dalları uzatıyor yüreğim



Bütün köşelerini törpülüyorum duygularımın
Ayaklarım yağmur duasına sürüklüyor beni
Ki döküldükçe semadan damla akıyorsun
Aktıkça dizlerimin kanı düşüyorum yakandan
Toprak aç toprak susuz cümlelerim kadar bereketli
Ektikçe seni tek harfle şiirlerimin tepesine ben düşlüyorum
Düşlerde avuttuğun oluyorum ki zamansızlık dolu düşlerim




Uzadıkça bu hikâye zincire halkalar katılıyor gönüllü
Hep bir umut çiziyor sınırlarım
Renkli kalın hatla umutsuzluk ürüyor ellerim hasıraltı
Üçüncü şık üçüncü yol gibi sevda hep mahkumiyet çakılı duvarlarımda
Düşlerde düşürdüğüm aşksın sen ey sevdam
Sana cennetin en şaşalı köşesinde aşk bahşetti
Ben sensizde yanmaya razı dünya narını gönüllü ektim gözlerime





Uymayacak bedenlerde ellerimde biçkiler
Yüreğimde aşkından kırptıklarınla oynayan çocuklar
Ay kırdığı ışıkla oynaşırken avunan seher yıldızı gibiyim
İstemesem de düşüyorum uçurum sözlerden tutunmaya çalıştıkça
Kayan saman yolunda idamlar yazdırıyor şarkılar
Düşüyor sol yanım beyaz bağlarından
Sessizce ölümü bekleyen sen
Yerin yedi kat altında düşlerde gönüllü düşen ben




Ha sen ha ben
Sen okyanusta yunus ben ışığı sönmeye yüz tutmuş yakamoz
Ha sen ha ben