-İllâ ki sevgi...-

Düşüncelerin zincirleri
Seslerini saklarlarken
Unuttuğum kişiliklerin her biri
-bir yerlerden-
Düşlerimin koridorlarına sızıyorlar
Varlıklarını ispatlamak istercesine…

Bilmiyorlar ki bu benlik
Sıyrılıp da bedeni arzularından
Çoktan gömdü sevgi açlıklarını
Ruhun ihtiraslarına…
Hadi diyelim ki
Sarıp sarmaladılar ruhumu,
Hadi diyelim ki
Tüm benlikleriyle sevdiler varlığımı
Sevgilerinin magmasındaki vefasızlıklar...
O zaman,
İşte o zaman onca yalanlar
Neden saldırıyorlar gözlerime,
Bunca boğucu seslerle
Kendilerine sırt dönene?

Bence önce
Kurdun kuşun önünden alıp
Sevgiye doyurmalı ki
İnsan denen varlığı,
Bilsin dostun,
Düşmanın eteğinde olduğunu.

Şimdi…
Aldım elime bir kocaman çuval,
Topladım tek tek cümle delileri.
-Onlar ki sevgi denen o bitimsiz duyguya
Uzatıp da ellerini,
Koruyla yananlardır.
Onlar ki sevgi diye diye haykırarak
Çıplak gönüllerini
Göz önüne serenlerdir.-
Varsın dünya danan cehennemi,
Sevgi yalanlarıyla sarsın
Cümle bencil yürekler…

Varsın bilcümle mahlukat,
Parayla doyursun
Doymaz midelerini.

Okyanusa yansıyan bin şuleden biri olsun
Sadece biri
Dönsün yönünü sevgiye,
Bil ki gidiyorum oraya
Elveda sevgisizliğe, diyerek.