* * *

Sağ olasınız Hikmet Bey, çok teşekkür ederim..
Valla çok güzeldi dizeleriniz kutlarım hem okudum hem de güldüm. Gerçekten öyle birden bitiveriyorlar ayrık otunun dibinde:))cinsiyet gözetmeden dedim çünki çapkınlığın cinsiyeti yok.
Bilinçli evliliker, mutlaka sorumluluklarının farkında olan kişiler tarafından yapılır, sizin de öyle olmuş, ne güzel..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost gönlünüze

* * *

* * *
Sağ olasınız Ak/asyam, çoooook teşekkür ederim..
Haklsın canım, dediklerine baştan sona katılıyorum. Bilinçli evliliker, mutlaka sorumluluklarının farkında olan kişiler tarafından yapılır.
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum..........

Sağlıcakla ve sevgiyle huzurla kal Ak/asyam ömrünceee

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost gönlüne baharlar gelsin diye iklimlerine..* * * * *

* * *

* * *

Sağ olasınız Aykut Bey, çok teşekkür ederim..
Allah daim etsin dilerim mutuluğunuzu inşallah.
Haklsınız, gerçektenimtihan dünyasındayız... Dediklerinize baştan sona katılıyorum. Bilinçli evliliker, mutlaka sorumluluklarının farkında olan kişiler tarafından yapılır, sizin de öyle olmuş, ne güzel..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost gönlünüze

* * *

* * *

Sağ olasınız İlhami Hocam, çok teşekkür ederim..
Haklsınız, dediklerinize baştan sona katılıyorum. Bilinçli evliliker, mutlaka sorumluluklarının farkında olan kişiler tarafından yapılır.
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost gönlünüze

* * *

Haklısın Dağ gülü...Her yazdığın kelime çokk güzeldi.Yüreğine sağlık.
Dilerim bir gün her insan bunları başarır gerçek evlilikler meydanlarda salınır baş eğmeden ve eğdirmeden.
O güzel dağ güllerinizi kabul ettim...Lila isimimin manası dağ çiçeği bilirsiniz,az da buradan belki yakınlığımız...Sevgimle

* * *
Sağ olasınız Hülya Hanımcığım, çok teşekkür ederim..
Aynen katılıyorum size, içten yorumunu için ayrıca çok teşekkür ederim, NİCE NİCE MUTLU YILLAR YAŞAYINIZ DİLERİM SEVDİKLERİNİZLE... HER ŞEY DİLEDİĞİNİZ GİBİ GELİŞSİN 2010 DA İNŞALLAH SEVGİ VE BARIŞ UMUT ADINA* * * * *
İnanın ne kadar haklısnız, çok etkili ve gerçekti. Aynen öyle yaşam. Şimdi yanımda olsanız sizi yanklarınızdam öpecektim, en çok sevdiğim insanlar gerçekleri saptırmayanlardır. Sizde öylesiniz, maskeye hiç gerek yok, ne yazık ki malesef ki öyle, acı ama gerçek. Keşke umulduğu gibi yaşansa evlilikler, çocuklar mutlu büyüse sıcak yuvalarında, hayata güzel baksalar, anne-babalarının yüzünden yaşamdan korkmasalar..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum...
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız diliyorum, huzur yoldaşınız olsun her daim, sevgiler de inşallah...

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost ve hassas yüreğinize Hülyacığım

* * *

Aldım gullerinizi....Öyle masum öyle içten öyle güzellerdi ki...Gulleriniz hiç solmasın canım...

* * *
Sağ olasınız Asude Hanım, çok teşekkür ederim..
Haklsınız, dediklerinize baştan sona katılıyorum. Bilinçli evliliker, mutlaka sorumluluklarının farkında olan kişiler tarafından yapılır.
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost gönlünüze

* * *

* * *
Sağ olasın Fundacığım, çok teşekkür ederim..
Haklsınız bitanem, dediklerine baştan sona katılıyorum. Yazık olmuş genç kızın umutlarına, sevgisine, çok yazık, inan üzüldüm canım, annesinin çabaları evladının mutluluğu için, giden madiyata mı yanarsın yıkılan maneviyata mı? Bilinçli evliliker, mutlaka sorumluluklarının farkında olan kişiler tarafından yapılıyor bildiğin gibi canım, sen de bir anne olarak çok daha iyi anlarsın evladın mutsuzluğu anne-baba için ne demektir. Zor işler bu işler değil mi Fundacığım, mutlu evlilik çok az. Üç maymunu oynamak zorunda kalmak ne kötü. Dileyelim de güzel şeyler yaşansın evliliklerde.
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum..
Sağlıcakla ve sevgiyle kal canım, 2010 da bütün dilediğin güzellikler seni ve sevdiklerini bulsun, her şey gönlünce çok güzel olsun diliyorum kalben ve seni çoooooooook seviyorummmmmm canım benim, anlayışlı arkadaşım.
Gurbet gülüüüüüüüüüüüüüm Allah'a emanet ol, sıcak yuvanın ocağı hep tütsün sizler yaşadıkça, keder yüzü görmeyin inşallah ailece,hep mutluluk sesinizi duyayım buralardan, ben de mutlu olayım sizin mutluluğunuzla, inşallah, Allah'tan diliyorum canım arkadaşım.. Öpüyorum dost yüreğinden, sıcaklığı hiç sönmesin, hep dost ateşiyle yansın, sımsıcak sevgilerin otağı olsun...

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum gurbette sevgilerle açan gülüme* * * * * * * * * * * *

* * *

* * *
Sağ olasınız Zafer Hocam, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dost gönlünüze

* * *

* * *
Sağ olasınız Neşe Hanım, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum hassas yüreğinize

* * *

* * *
Sağ olasınız Türkan Hanımcığım, çok teşekkür ederim..
Aynen katılıyorum size, içten yorumunu için ayrıca çok teşekkür ederim, NİCE NİCE MUTLU YILLAR YAŞAYINIZ DİLERİM SEVDİKLERİNİZLE... HER ŞEY DİLEDİĞİNİZ GİBİ GELİŞSİN 2010 DA İNŞALLAH SEVGİ VE BARIŞ UMUT ADINA* * * * *
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum Samsun'a

* * *

ASİL VE MUHTEREM İNSAN GÜNAYDIN ;
öncelikle yüreğini ve niyetini bildiğim için,sür-çü lisan olduğunu kabul ederek başlamak istiyorum..
arkasından da yazınızın içeriğini ve tesbitlerinizin günümüz toplum anlayışının en güzel aynası yada başka bir deyişle çok çarpıcı olmakla beraber çok yalın gerçeği olduğunu teyid ve hakkınızı teslim anlamında teşekkür etmek için yazdığımı belirtmek isterim..
böyle bir hayatta ," şehir gülü.. " olup baş rol oynamaktansa ,bırakın "dağ gülü .."olarak fiğüran kalın daha iyi ve çok daha anlamlı bence..zaten yazacak değinecek bir şey bırakmamışsınız..çok önemsedim..çok şükür 20 yılı aşkın evliliğimde eksiklerimizle birlikte dediğiniz anlamda bir evliliği yaşatmaya gayret ediyoruz..ilerisi içinde rol değişikliği yapmadan inşallah aynı oyunun oyunculuğuna devam etmeye çalışacağız..ana baba olarak tek endişemiz çocuklarımızın(1oğlan1 kız) geleceği ve belkide tesadüfe bağlı kuracağı yuva...bu cümleden hareketle ,umudum ve dileğim odur ki,tanrım sizinde karşınıza her manada layık olduğunuz birini çıkarır inşallah....

* * *
Sağ olasınız Ahmet Hocam, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum Amasya'ya

* * *

* * *
Sağ olasın Gül Periciğim, çok teşekkür ederim..
Ne kadar güzel sözler yazmışsın canım arkadaşım, güvercine kanatları ağır geldiyse eğer, özgürlüğü de yaşaması mümkün değil, güvercine özgürlüğünü sağlayan tek unsur kanatları^^ değil midir canım? Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kal canım arkadaşım*

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dosta

* * *

* * *
Sağ olasınız Sevinç Hanımcığım, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız dost yürek*

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum dosta

* * *

* * *
Sağ olasın Tülaycığım, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kal canommmmm*

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum hemşerime* * *

* * *

* * *
Sağ olasınız Hakan Hocam, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız..

Sevgiler saygılar selamlarımla..

* * *

* * *
Sağ olasınız Erdal, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız..

Sevgiler saygılar selamlarımla..

* * *

* * *
Sağ olasınız, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız..

Sevgiler saygılar selamlarımla..

* * *

* * *
Sağ olasın Can kardeşim, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalll..

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum kardeşime * * *
Allah hayırlısın çıkarsın karşına dilerim inşallah..

* * *

Sevgili Dağgülü
Cazı noktalarda sana katılıyorum lakin şu hükümetin yeni düşüncelerine karşıyım
Çünkü burda arka planda türk toplum yapısını korumak yada aileleri kurtarma çabası değildir
Dakkatinizi çekerim nerede bir müslüman veya Türk milletine yardımı varsa hıristiyan aleminin bilinki onun arkasında toplumsal bozuklugun temelelri atılıyor demektir
çünkü biz Türk toplumunu ayakta tutan tek dayanak aile kavramıdır
Onuda bu uyduruk el uzatma sahtekarlıgı altından bozguna uğratmaktır gayeelri
hani bilmem hatırlarmısınız dünyaca ünlü ingiliz ajanı lavrens türkiyeye gelerek tam 23 sene Van vilayetinde din hocalıgı yaparak 1915 ermeni harekatını ayaklandırıp anadoluya kan kusturan bir planla gelmişti
sevgili şairim şu andada hükümetin bu vurdumduymazlıgı yada iktidarda kalma zaviyetinden yararlanarak Türk aile kavramını kökünden kaldırma çabasındalar
Televizyonlardan bahsediyorsun değerli şairim televizyonları türkiyede genelleştirende yine avrupa amerika planıydı zaten
bakın tv programlarına hangi bir kanalda türk aile yapısını güçlandiren bir proğram var
Bugünkü delaleti yapan hükümet dünde özalla aynı delaleti yapmıştı
Bu gün özalın yapmış oldugu gavlat ve delaletin acısını halen çekmekteyiz ve dahada çekecegiz
Dün Bu ülkede Milli şef olan birisinin bu ülkeye ortanın solu ortanın sağını getirdi bakın ne oldu
Ortanın solu doğurdu PKK oldu
dün de biz buna ilerisi için hayırlı olmayacak bu siyasi bölünme dediğimizde bu ülkenin şimdi aydınları kabul edilen aklı uçkuru ve cebinden başkasına çalışmayanlar karşı çıkıyorlardı haykırışlarımıza
şimdide aynısı olacak
siz sanıyormusunzki karı koca dayagını önleme veya dayak yiyen kadını koruyacagını
bakın ben burda bagıra bagıra söylüyorum
yarın bizim kadınımız bunun tuzagına düşecek ve yine olan biz Türk milletine olacaktır
kocasına küsen yada işi olmayan aileler karı koca kavgası adı altında devlet iş verecek umuduyla şikayetler artacak ve bak işte ondan sonrasına
ne sektörler piyasıya çıkacaklar
bunun en başta geleni ise fuhuş sektörü olacak
alile kavramı olmadan yetişen o çocuklar bu ülkede neler neler yapacaklar
daha neler varda burda yada yazarak olmuyor be şairim
Dün milli şefe karşı olan bizler bu günde bu delalet ve gaflat içinde olan hükümetede karşıyız
işallah hayırlısı olur milletime

* * *
Sağ olasınız Hüsamettin Bey, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Sonkardelen, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Rabatlı Hocam, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabiir ki?
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Sevgili Baki aradaşımız buna dikkatçekmiş, ben de şunu demek isteim: TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdnlar baskı altında tutulursa,zorkai hçbir şey olmaz , ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin güvenini, iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutlulu dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında...
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Ahmet Hocam, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Mehmet Bey, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabiir ki?
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Sevgili Baki aradaşımız buna dikkatçekmiş, ben de şunu demek isteim: TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdnlar baskı altında tutulursa,zorkai hçbir şey olmaz , ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin güvenini, iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutlulu dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında...
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Sadık Bey, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabiir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk ednlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davaranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mübah görürler ve de yok olmaya mahkumlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Sevgili Baki aradaşımız buna dikkatçekmiş, ben de şunu demek isteim: TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdnlar baskı altında tutulursa,zorkai hçbir şey olmaz , ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin güvenini, iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutlulu dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında...
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

Sevgili Dağ Gülü,yoruma çok detaylı cevap vermen ,çok duygusal bir kişilikli biri olduğunuzun kanıtıdır...
Evet eşler birbirinin güvenini ,sağlamalıdır ,etrafımda o kadar çok ki aldatılan kadın,atolyeme gelen müşterilerimle muhabbetlerimde bu konu gündemde,kadınlarımız eskisi gibi değiller,şöyle sineye çekemiyorlar aldatılmayı,bence de çekmesinler.
Etrafımızda güzel insanlar mutlu evlilikler görmek dileklerimle,çok teşk ederim ilginze,güzel bir sayfaydı ...

Sevgler ve saygılar...

* * *
Sağ olasınız Oya Hanım, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Gürsel Bey, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Tacettin Bey, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız İsmail Bey, çok teşekkür ederim..
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız Recep Hocam, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız..

Sevgiler saygılar selamlarımla..

* * *

* * *
Sağ olasınız, çok teşekkür ederim..
Elbette, yalınızlık sıkıcı olabilir ama yanlış bir evlilikten elzemdir.
Görücü usulüyle yapılan evliliklerden çok memnun olanlar da var, lanet okuyanlar da çöpçatanlara... Kendi rızasıyla, aşkla tutuşup evlenenler de hüsrana uğruyor, yani sanırım evliliğe birlikte adım atacağın birini çok iyi tanımaktan geçiyor bütün mesele, tabii bu kabiliyette her kişiye özgü değil, yüzme bilmeden okyanusa açılmak gibi, ya çırpındıkça yüzmeyi öğrenirsin ya da sulara gömülüp gidersin, bir daha hiç gün yüzü görmemecesine. Yanlış yapılan evlilikler kişilerde mutlaka hasar bırakıyor, bir kaç çocukla yaşamın yükü biniyor omuzlara ya sonra o çocuklar nasıl uyum sağlıyor yaşama ya da eşler korkar oluyorlar evlilikten, evlilik onlara kâbusun diğer bir adı olup çıkıyor. Böyle bir evliliktense, yalnızlığı tercih etmek en güzelidir. Hiç değilse ruh sağlığı bozulmadan, kimsenin vebaline girmeden, yani günahsız çocukları yaşama, dertlere dahil etmeden yaşamak sanırım en insanca olanı. Bencillik yapıp bir evlat sahibi olacağız diye yaşamları aleve vermeyelim diye düşünüyorum. Verebileceğimiz, gerçekleştirebileceğimiz kadarına gücümüz yetiyorsa, dönmemek üzere bu yola girmeliyiz her türlü cefaya boyun eğecek, katlanacaksak eğer, hani derler "gelinlikle/damatlıkla gittiğin evden, kefenle çıkacaksın " evlilik böyle bişi. Ya bu gemiyi yürüteceksin ya yürüteceksin. Madem evlendin arkadaş özveride bulunacaksın, her şeyi bir kenara bırakıp attığın imzanın onurunu ölene dek taşıyacaksın. Uymuyorsa bile, uymanın yollarını arayacaksın, mücadele vereceksin yuvanın huzuru, mutluluğu için. Bana ne ya gittiği yere kadar demek ne kadar insanca? Sorumsuzca davranışları yaşam affetmez, insan da....
Güzellikleri esaret altında kim yaşayabilir ki? Evlilik Allah'ın emri elbette ama firavunluk edenlere ne demeli? Gelecek nesillerin bozuk olmaması, anne babanın belirlenmesi açısından, sağlık açısından, ahlaklı bir toplum oluşturmak açısından, elbette evlilik en kutsal müessese. Lakin o kadar çok belirsiz nesiller var ki gizli tutulan, istatistiklere bakıldığında, gayri meşru çocuklar o kadar çok ki, yuvalarda, köprü altlarında ömür çürüten, her türlü ahlaksızlığa itilen o kadar masum çocuklar var ki.... İşte bütün bunların sebebi yetişkinlerin pervasızca davranışları, inançsız toplumlar her türlü ilişkiyi mubah görürler ve de yok olmaya mahkûmlardır. Her koşulda dürüstlük kazanır. Çekirge bir sıçrar iki sıçrar üçüncüsünde mutlaka hak ettiği batağa atlar. Kendi düşen ağlamaz. O yüzden ne kadar dürüst yaşarsak yaşamı, bizim kazancımız olur. Kaybeden illaki bütün varlığıyla kaybeder yaşamda. Kendini çok akıllı sanıp da, başkalarını çıkarları uğruna kullananlar bir gün mutlaka kazdıkları kuyularda boğulur giderler..
Gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temelini sadakat oluşturur. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
“Sözüm meclisten dışarı” Sevgili Baki arkadaşımız buna dikkat çekmiş! Ben “Sözüm meclisten dışarı” dedim “TBMM' den dışarı” demedim:) Eğer ki konu meclise kadar uzandıysa, onun deyimiyle; TBMM de aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur. Vicdanlar baskı altında tutulursa, zoraki hiç bir şey olmaz, ne sevgi, ne dostluk, ne de evlilik. Her şeye kendi öz irademizle, hür vicdanımızla karar vermeliyiz. Duygu sömürerek hiçbir şey yürümez, yani her defasında affetmek insanları Allah'a mahsus. Ben de diyorum ki: eşler bir birinin, güvenini ve iyi niyetini kötüye kullanmamalı. Her şey dürüstlükle güzel yaşanır.. Riyasız, mutluluk dolu evlilikler hayal olmamalı yaşamda. Her şey insanların elinde ve vicdanında... Diye düşünüyorum
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız..

Sevgiler saygılar selamlarımla..

* * *

* * *
Sağ olasın Yaseminciğim, çok teşekkür ederim canım arkadaşım
Çok hakllısın arkadaşım, hem de yerden göğe kadar....
Evet, gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Orada aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur.
Sağlıcakla ve sevgiyle kal canım....

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum olduğun diyarlara

* * *

* * *
Sağ olasınız Günay Bey, çok teşekkür ederim..
Evet, gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Orada aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur.
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasın Gülaycığım, çok teşekkür ederim canım arkadaşım
Evet, gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Orada aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur.
Sağlıcakla ve sevgiyle kal....

Sevgiler saygılar selamlarımla dağ gülleri yolluyorum olduğun diyarlara
(kıyamam sana canım inan ki, yaşam vicdansız insanların kara gölgesiyle kararıyor ne yazık ki canım, olsun sağlığın yerinde olsun, zaman her şeyin ilacı, zaten eden buluyor, keser dönüyor sap dönüyor, bir gün de hesap dönüyor... o yüzden hiç üzülme canım, darı eken buğday biçemez nasılsa, elbette ektiğini biçer insanoğlu. Özlemle öpüyorum güzel yürekli arkadaşım.-özür dilerim net gitti, ne olur kusura bakma Gülaycığım-)

* * *

* * *

* * *
Sağ olasın Baki, çok teşekkür ederim arkadaşım
Evet, gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Orada aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur.
Sağlıcakla ve sevgiyle kal Baki

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *

* * *
Sağ olasınız, çok teşekkür ederim arkadaşım
Evet, gönül ister ki sadakat olsun, sevginin temeli sadakat. Ben de tv programlarından, gazetelerden ve de çevreden gördüklerimi, duyduklarımı yansıtmaya çalıştım. Elbette evliliğe yakışan sadakattir. Güvensiz her ocak söner, ateş bittiyse küllenmeye mahkûmdur. Ateş bence birlikteliği yaşanır kılan her şeyi içerir. Aşk, yüreğin sıcaklığını; şefkat, sadakatin sıcaklığını yansıtır. Ne yazık ki binlerce ayrılan var, mutlu evlilikler bir ütopya olmuş. Sadece bir aile kurmaksa maksat, çoluk çocuğa karışmaksa evlilik, sonuç meydanda, bu niyetle yapılan evlilikler mutsuzluğa ilk adımını atmış bulunuyorlar. Çok duydum, eşlerine ben senin annen miyim? Diyen bayanları, demek ki evlikler sadece birbirinin yemek, çamaşır, ütü, temizlik ihtiyacını gidermenin ötesinde farklı şeyleri de içeriyor. Yani karşılıklı beklentiler çok. Yerine getirmeyi göze alan evlensin derim. Büyük bir sorumluluk yuva kurmak, bu sorumluluğun altında ezilmek, ezmek olmamalı gaye. Eşit olmalı şartlar, hayat müşterek deyip sırtlanmalı her ne varsa. Evlilik sadece aşk değil ki. Üreten küçük fabrika gibi, insan üretiliyor. Yani defosuz insanı meydana getirmek, beden ve ruh sağlığı yerinde nesiller yetiştirmek elbette sağlıklı ebeveynlerin eliyle, emeğiyle olur. Aydın bir toplum sağlıklı yuvalardan oluşur. Hiç bir şey lay lay lom değil hayatta. Her şeyi ciddiye almak gerekir. Sevdim, âşık oldum, onunla evlenmek için yanıp tutuşuyorum, değil ki evlilik. Ya da evleneyim bir yuvam olsun ben de yuvamın reisi olayım, eşe dosta karşı mahcup olmayayım, evlenmiş desinler, evde kalmış demelerinin yerine, diye evlenenler çok ama evi sadece bakım yeri gibi görüp, gönlünü daldan dala konduranlar var. Nerede sadakat? Gönül ister ki, atılan imzalar dostluğa, sevgiye, sadakate ve ölümüne atılsın. Yani tek eşle ömür nihayete ersin. Maalesef öyle bir çark ki dönen, içinde un olmayan kalmıyor. Dağılıyor her şey, bir bütün değil. Bütün olsa yuvalarda parçalanmalar olmaz. Bütünlüğü sağlamanın yolu, karşılıklı güven ve özveriden geçer.
Sözüm meclisten dışarı dedim, TBMM' den dışarı demedim. Orada aile bütünlüğünün ve insanlığın ve de ülke yararına kararlar alınıyor, vekillerin de insan olduğunu unutmadan, yukarıda yazdıklarım onlar içinde geçerli. Konu insansa elbette ayrı tutulamaz. Her zaman sıcak bir yuvaya, sağlam beraberliklere, sevgiye, şefkate ihtiyacı var insanoğlunun. Bunu sağlamak kanunlarla değil, vicdanla olur. Vicdan hürriyetiyle yaşanırsa beraberlikler, mutlaka mutluluk doğurur.
Sağlıcakla ve sevgiyle kalınız

Sevgiler saygılar selamlarımla

* * *