Zahmet etme, sakinliğin sahipliğinde coşmakta yüreğim
Sanki resmini çekmekteyim bütün hayatımın
Karelerde masum fısıltılar, oynaşmalar
Gerçeğin ortasındaki yabancılaşma çabası, işte doruk noktası
Sahipsizliğin, yarım kalmışlığın, yalnızlığın…

Gelme, bırak gideyim ruhundan
Gelme, öksüz bırak alışığım zaten ruhsuz yaşamaya…


Gülleri sonsuz soluğumdan denize bıraktım
Günleri sorguladım, aylara sövdüm, yıllara içerledim
Darbelerin tutulması iliklerime kadar işledi, tutuştum...
Aynı anda eksilerde; eksik bir soğuğa gömüldü sinirlerim, dondum hem de titremeden
Siperlerim tükendi tutunamadım sana
Sarılamamanın süngüsü ziyaret etti her gece
Yalnızlığın kasıp kavuran hırsı
...ve dünlerin, bugünün sonuna bıraktığı artçı şoklar
Her gece hiç utanmadan geldiler aciz kılıklarıyla...

Gelme, bırak gideyim ruhundan
Gelme, öksüz bırak alışığım nasıl olsa sensiz kalmaya…