Gitmek kolay sevdiğim, sevgi kalanlarındır,
İnkâr etme boşuna, mâzi talanlarındır,
Tek miras senden kalan, onca yalanlarındır
Mihenge vursam seni, onbeş kuruş etmezsin.

Eğer zerre sevseydin, hayata hayattım ben,
Kar kış dinlemedim ki, dört mevsim bahardın sen,
Kör kurşunlara geldim, ama hala gönlüm şen,
Olsa bir mizân kursam, yüreğime yetmezsin.

Lâl eyledim kelâmı, cümleler bütün sustu,
Aşk gönlüne ıraktı, dilin lâneti kustu,
Yaşanan hatıralar, başından beri pustu,
Sana dönsem yüzümü, sen benimle gitmezsin.

Elâlemin dilinde, sayende sakız olduk,
Vefa bizden cüdâydı, çiçekler vari solduk,
Deste deste gülleri, dikenmiş gibi yolduk,
İstenmeyen huyları, lâzım görüp itmezsin.

Gitmek marifet değil, ardındaki enkâzla,
İnkarın diz boyuydu, diretirdin bin nâzla,
Müzikle raks ederdin, aşka gelirdin sazla,
Sukut etmiş tavrını, dile döksem bitmezsin.

Evvel âhir her sözün, içerimi yakardı,
Vuslât ben de çağlayan, yalnız sana akardı,
Girse benim hâlime, tüm insanlık bıkardı,
İsyân sen de ince kâr, zarar bilsen atmazsın.

Kör olmuştum sanki ben, göremedim zarârı,
Aşka lâyık olmadın, bilemedin yararı,
Lillâh için almadın, doğru olan kararı,
Anlatsam da anlamaz, kâr hanene katmazsın.

Neden diye sormadın, birgün dönüp kendine,
Lânet şeytan sinmişti, yıkılası bendine,
Acaba yüreğinin, bilmediğim andı ne,
Riyâ okyanusunda, hiçbir zaman batmazsın.

Işık görseydim sende, sümme haşâ tapardım,
Nefes nefese koşar, doğru yoldan sapardım,
Dünyalara değişmem, seni sultan yapardım,
Israr etmem gayrı ben, şu gönlüme yetmezsin,
Rakam olarak biçtim, onbeş kuruş etmezsin.

30 Aralık 2009 / İstanbul