Derinlerine inmek lazım bir insanın hissettiklerini anlayabilmek için.
İçin için sormak lazım yaşadıklarını, yaşattıklarını
Durupta gözünün içine bakmak lazım.
Ama öylesine değil, anlıyormuş gibi değil, ölürcesine, yüreklice...
gözbebeklerin büyümeli bakarken,
bütün yaşadıkları damarlarına akabilmeli,
bir an için O olmalısın , kendinden geçmelisin, bütünleşmelisin
ve sadece o an için.. hiçbirşey düşünmeksizin bütün yaşanmışlığı silebilmelisin.
öyle hissetmelisinki onu ,bütün cesaretini toplayıp İYİMİSİN? diye sorabilesin...

daha ötelere gitmelisin geçmişinin,
unutulmaya yüz tutmuş karelerine
birilerinin canı olmalısın bazen, bazen bitanesi, bazen EFULİSİ, bazense HİÇBİRŞEYİ..
HİÇi olmalısın en sevdiğinin bazen, nasıl dayanılmaz olsada acısı
Dayanmalısın
Yüreğini yerinden kopartmak isterse, avuçlarına kendin koymalısın
Bu kadar da yürekli olmalısın
gitmek istemelisin heryerlerden, ama kendin için değil
ondan kaçmak , onu görmemek onu duymamak, baktığı yerleri , gördüğü, dokunduğu hiçbirşeyi bilmemek için.
belirsiz herşeyi belir’SİZ yapmak için...

aralarda kaybetmelisin kendini
savurmalısın ordan oraya
bulmalısın bir sabah kendini orda, öbür sabah burda
dalgalanmalı yüreğin bazen, bazense durulmalı
öyle bıkmalısınki kendinden
gecelerce uyumamalısın
en yapılmayacakları yapmalısın, hatta öyle yapmalısın ki
en büyük DALGAya önce sen atlamalısın...
beyaz köpüklere sarılmalıısın, kendine düşman olmalısın,
birgün canın sıkıldığında bir şişe votkayla kapısını çalmalısın
sonra belli belirsiz dalgalara her gün başka kollara karışmalısın...

iyice uzaklaşmalısın bugününden
dündende gitmelisin ötelere ,daha ötelerde bişeyler kalmış olmalı hayatında
canından can gittiği, şimdilerde hatırlanmayan ama
sabahlara kadar ağladığın,her dakikasında onu sayıkladığın,gözünden sakındığın birşeyler daha olmalı
bir SEVDİĞİN olmalı
bir 5 yılını ona verdiğin ,bir yarin, bir arkadaşın, kimilerde dostun sırdaşın, kimilerde abin baban olmalı
kimilerde ise canın olmalı, ama öylesine değil ,ölücekmişcesine CANın..
ayrılık tek korkun olmalıydı onu düşünürken
onsuz nefes almak zor gelmeliydi, boğazında birşeyler düğümlenmeliydi, öyle sıkışmalıydı ki kalbin
o senden gitse bile sen bir türlü gitmemeliydin..
yaşanmışlığa yaşanmışlık katan hikayelerin olmalıydı...
hatırlarımda ,
bazen arkadaşı olmalıydın O’nun, bazense KÜÇÜK KIZ’ı
deli dolusu olmalıydın, sesini duymadığı her anda aklında olmalıydın
yaramazlık yaptığında kızmalıydı sana, cezada vermeliydi !
bir kaç gün onsuz kaldığında anlamalıydın hatanı, kıyamazdıki küçük kızına hemen affederdi ama...
sözler vermeliydin bir daha yapmicakmış gibi
çocukluk değilmiydi ki
işte yine küçük kızı olmalıydın O’nun ama bu sefer büyümek istemeyeni..

gidemediğin eskiler daha olmalıydı, çok çok gerilerde hatrına yenik düşen bir kaç anı daha olmalıydı
ama olmadı....
şimdilerde kelimelere düşen,sonrasında cümleleşen her bir anı yokolup gitmekte hatrımda.
Üzülmüşlüğüme mi yanayım, yüzsüzlüğüme mi, gurursuzluğuma mı?
Yoksa yitip giden bir türlü geri gelmicek olan geçen zamanıma mı?
Söylesene hangileri daha acı verici insana ?
Heleki daha acılarıda warsa hayatında,
Karşındakinin suskunluğuna bir rol bürümek, sonrada O oynuyormuşcasına kendini teselli etmek !
Daha mı az acı verir sana ?
Ne kadar da acizmişiz oysa !

Çok mu başa döndük bilemedim,
ben ortalarında kayboldum hayatımın.
Sondan başladım bu sefer hikayeye, başına giderken başı döndü cümlelerimin ,
yarı yolda takılıp düştüler sefil gibiydiler..
çoğunun ayağı çıplaktı hayellerimin
üşüdüler mi ne?
yorgun ve bitkin düşmüştü haykırmaktan ses tellerim
sağırmıydın ne?
Gözünün önünden geçip giderken koskoca bir BENdim..
ben geçip gideyim derken ömründen , kalan ise
koskoca bir SENdin..
Şunu bil ki geçip gittiğim yerlerde kalan izim ,bende bıraktığın izinden daha derinimdir !


< written by Eda SVR >