Ben herşeyim;
hayatın;
en temiz akarsuyu
dilin can taşıyan ücrası
En ateşli dokunuş tanesi dudakların
elemden soluk alıp vermeyi huy edinmiş haz vereniyim.

Sevişmelerin en uzun gecesinde ilkbahar
loş odaların sessizliğidir en güzel zaman
insanın kendini ayıkladığı zamandan.

Kadınlarda
ve
insanlarda;
ve de
hep aynı akıldandır esen rüzgar.

saçlarını bırakan yastığa akan ırmaklar içimdendir çözülmelerim.
burcu burcu herbahar
yayılır yatağında serilmiş sonsuz yaylakta
tebessüm aralanır yorgun arzudan titreyen anların
camda
kar tanesi kadar eriyen zaman.

ilk zamanlardı gözünün açıldığı.
Bir rüya değildi,,
masalda düşgezgini bilge yol
yoldaş yolcu
ruhum uyanırdı güneşle birlikte her sabah seninle
dinlediğimizdi.

içimliliğimizdeki sazlıkların rüzgara yaslanışındaki ses
çağırdı ikimizi

Gel..

YUSUF ENGİN TEKİN