Bile Bile Bilinmezliğe

Uzun bir yolculuktu bizimkisi
Ömür boyu süreceğine niyetlenmiştik
Tek kişilik koltuğa oturmuştuk sıkı sıkı
Ne güzeldi geçtiğimiz yollar
Mola vermeye bile hiç ihtiyaç duymuyorduk
Tek yanlışımız vardı belkide
Her yolculuğun sonu olduğunu unutmuştuk
Virajlı yollara geldikçe dar geldi koltuğumuz
Sıkıştıkça sıkıştık, daraldıkça daraldık
Ve şöför seslendi uzaktan
- Son durak!
Yürümeye karar verdik seninle el ele
Belliydi sonuçta gitmek istediğimiz yer
Derken yollarımız tıkandı, bi köprü çıktı karşımıza ağaçtan
Uçurumun üstündeki tek geçiş yolumuzdu o köprü
Geçebiliriz diyorduk ikimizde el ele
Ortasına kadar gelebildik köprünün
Birden aklına geliverdi yolculuktaki virajlı yollar
Sordun bana; -Bi sigaran var mı?
Olmazmıydı hiç..Ve ateş dedin ardından
Ellerinde yanmaya hazır sigara ve çakmak vardı
Nedensiz bir şekilde - Üşüdüm dedin aniden
Gözlerim gözlerindeydi şaşkın şaşkın
Sigaranı yakıp çöktün ardından
Köprünün ortasında ateş yaktın birden
Sözümona ısınacaktık
Aklım almadı hiç, bu havada üşünür mü diye
Ama yakmıştın artık köprünün ağaç olduğunu bile bile
Önce kuru yapraklar tutuştu rüzgarların getirdiği
Sonra köprü başladı orta yerinden yanmaya
Anladık ikimizde sonumuzun uçuum olduğunu
Ama ben razıydım seninle uçurumlardan düşmeye
Gözlerimi kapayıp açtığımda sadece seni arkadan görebildim
Oysa ki gözlerine bakmaktı aklımdaki
Kaçıyordun geldiğin yollardan geri
Benim sonumsa uçurum oldu
Düşmeye başladığımda sen tepeye varmış bana bakıyordun
Bense sana
Gözlerinde ’ Bu böyle olmak zorunda ’ bakışları vardı
Ama ben hala düşüyordum
Öleceğim sandım bir ara
Derken bir dal buldum kendime
Tuttum onu sıkı sıkı
Baktım tepeye doğru
Fazla düşmemişim aslında
Tırmanmaya başladım ’ Haketmedim! ’ diye diye
Birde baktım ki tepedeyim
Sen mi nerdesin?
Karşımdasın
Ama o köprü yok artık
Yaktın, yandı, bitti...
Artık sadece ilahi kuvvet olmadan aşamayacağımız koskocaman bir uçurum var
Belki aşılabilir, belki aşılamaz..
Ama denemeye cesareti olan kim var?
-Gel! dedim sana - olmaz dedin
-Geleyim! dedim - olmaz dedin
Derken birde baktım ki koşaradım kaçıyorsun yine
Ama bu sefer yanlış yöne!
Unuttun sevdiğim, önemli birşeyi unuttun
Varmak istediğimiz yeri unuttun
Hedeften şaşmayan ben oldum
Yarıyoldan dönense sen!
Yoluna devam edense ikimiz
Belki bir gün tekrar geleceksin bir umut deyip
Bu sefer ne ben olacağım ne de köprü
Sadece uçurumlar olacak gözlerinin önünde
Ya geçerim deyip yetişeceksin bana
Ya da çok geç...


SEMİH YAŞAR YILMAZ