yaktı ışıklarını hey tut dilimi andam
kılıçlar kadar hırçın bu şehrin zincirleri
birazdan ayaklanır gölgeleriyle ecram
gün karışır birazdan sabahın ensesine
tut andam yıldı yine karanlığın çeperi
sevgiliden gam kaldı sevgilinin sesine

hakan ilhan kurt

anlayamam ben andam kafam karmakarışık
duvarlarla örülü saklı kalmış dünyanda
nağmertlik hançerine sırtın artık alışık
ilk meyvesi taşlanan ağacın kör hayâli
bir yanında sağırlar kalp körleri bir yanda
halbuki dilin andam bir ışıltı misali

ben anlayamam andam son çeyreği vademin
bağlandığım şu hayat bir ölümden ibaret
karanlığı ürküten karalıkta matemin
delik deşik umutlar bir okun sadağında
ve bunca olmazlıklar bahtsızlardan sirayet
huzurum belki andam azrail şakağında

andam anlayamam ben saçlarıma ak düşmüş
siyah-beyaz anılar yalandan arda kalan
daldığım düşlerime karabasan üşüşmüş
yürüdüğün yıllarda labirent yollar kafes
kaybolan geçmişlerin bahçesi vahşi talan
beklenen şimdi andam bir umut ve son nefes

anlayamam ben andam anımsanmaz varlığım
sarmaladığım yaşam güneşin yamacında
gelip geçmiş zamanla sönmüş volkan harlığım
yıldızlar kadar uzak atiyi tutmuş elin
şaheserler kattığın ölümsüzlük tacında
tutamam konuş andam asla susmasın dilin...

mehmet ali cengiz
yedieylülikibindokuz
tarsus