Ben bir garip yoldaşım,
Düştüm de yolumdan şaştım,
Sonsuzluğa uzanır yolum,
Yok, dostum arkadaşım,
Ben tek tabancayım!

Şeytanın kucağında büyümüşler sanki,
Yolumdan alıkoymak amaçları, belli
Ama bilmezler, tanımazlar beni…
“Ben babamın oğluyum bre…”
Korkutmaya bu sözüm yeterdi.

Haysiyet değil maddiyat takılırlar.
İyinin halinden hiç anlamazlar.
Her şeye eyvallah ama…
Sabrımın da bir sınırı var.

Benim doğduğum topraklarda yenmez haram.
Yiyenlere yoktur merhabam.
Bize öğretilen ezilmemektir
Hep bunu söylerdi aslan babam

Etrafımda çakallar volta atar.
Ellerde kör bıçaklar.
Duyduğuma göre canımı alacaklar.
Kavgamın perde arkasında bu alçaklar var…

Adımımı bastığım her yer bela!
Ne kadar kaçsam da hep biter burnumda.
Hep mazlumları mı bulur bu cefa?
Garibanlar hiç sürmez mi sefa?
Yolumun sonundalar biliyorum!
Bana mutlu değil mutsuz son yazıyorlar, görüyorum!

Suç işlemeye meyilli kirli simalar!
O boş gözler her yerde beni arar!
Peşimde polis, önümde onlar var.
Biletimi keseceklermiş, kessinler!
Benim arkamda dağ gibi babam var.

Boynumda hissediyorum yağlı ipi,
Acıtan içimi, acısı değil, böyle bitmesi,
Beni de anlamadılar…
Beni de anlamadılar,
Ahmet Kaya gibi!


Abdüssamed Gedik
23 Aralık 2009 Saat 02:14