Sen de gittin neyim kaldı o köyde,
Dünyada yalnızım anama söyle.
Olur mu dayazam bayramda böyle,
Küs ayrıldık kimselere söyleme.

Bayram temizliği yapmıştır bacın,
İkiye katlandı dayazam acım.
Boranlar’dan gelir ah akkız bacım,
Sorsalar da kimselere söyleme.

Çok severdin anam ile babamı,
Öldün gittin söylemedin yalanı.
Öksüz koydun Zülbiye’yle belemi,
Gerisini kimselere söyleme.

Ayrılık mı olur bayram öncesi,
Açmadı bağımın gülü, goncası.
Keziban’la Senem, bilmem nicesi,
Süleyman’a küstüğümü söyleme.

Bundan sonra ben de çıkmam yukarı,
Eridi mi acep dağların kar’ı.
Çağır Erdun ile ağam Hilâl’i,
Cevât ile küstüğümü söyleme.

Kara haberini sabah verdiler,
Yüreğimi on yerinden deldiler.
Doktorlar da öleceksin dediler,
Tabiblere kötü kelâm söyleme.

Çok çektin dünyada, orda rahat ol,
Mezarın kazılmış eni gayet bol.
Rüyama girip de hatır sual sor,
Arasatta kaldığımı söyleme.

Yapraklar dalından yere düşmedi,
Ne yazık aradan bir yıl geçmedi.
Kana kana soğuk sular içmedi,
Buzhane’ye konduğunu söyleme.

Komşu oldun bize yıllar sonrası,
Hiç bitmezdi kuşağında parası.
Sanki Zülbiye’nin bir tek anası,
Gerisini bildiğimi söyleme.

Aramadı beni soyum, sülâlem,
Bana yakın imiş cümle el âlem.
Yanıp kor olunca benim şu sinem,
Kül olup da kaldığımı söyleme.

Adem yeter artık sözlerin bitsin,
Eyleme yolcuyu yoluna gitsin.
Biliyom dünyada vallahi hiçsin,
Eğrisini, doğrusunu söyleme.





Yirmibiraralıkikibindokuz.