’Fakirliğin gözü kör olsun!’ demiş atalarımız,
Ben, ’Kulakları da sağır olsun!’ diye ekliyorum,
Ethopya’dan başlayarak dünyayı dolaşıyorum,
Evsiz barksız insanlarla hayali konuşuyorum...

Sonra kendime dönüp soruyorum oradaki arşive,
’Neden bu insanlar bu kadar fakir olabilir?’ diye,
Diyor ki derinlerden gelen ses bana yeni baştan,
’Sömürgecilerin gözü kör olsun, kulakları duysun!’

’Bu insanların saflığından mıdır?’ çektikleri diyorum,
Anlaşılan ikna olmayacak bir dönemde yaşıyorum,
Ataları sömürgecinin kan içiciliğini henüz bilmeden,
Misafir etmişler ülkelerinde, henüz vakit varken...

Sonra öyle bir zamana açmışlar ki gözlerini orada,
Ne zenginlikleri kalmış ne de haysiyet yurtlarında,
Akılları başlarına gelmiş ama artık çok geç olmuş,
İşe yarar ne varsa sömürgeci ülkelerin olmuş...

Tarihten ders aldığımız sürece ondan yararlanırız,
Kendi değerlerimizi bizden sonrasına taşıyabiliriz,
Mazlumun intikamı olmak için gereken neyse varız,
Ezelden geldik, ebede giderken de yine kararlıyız...