Hani sana kara kaşına kara gözüne kurban olduğum diyordum
Şimdi yokluğunla sınanıyorum
Ama ne kadar güç olsa da döneceğin günün hayaliyle yaşıyorum
Her gece odamın penceresinde katran karası gece dalıyorum
İçimden ayılınca keşke hep hayalinle kalsaydım diye ağlıyorum
Sokak lambasının altında geçen her kez sen oluyor gece karanlığında bana, yanıyorum
O anda hayat duruyor sen ve ben kalıyoruz lambanın altında
Hissediyorum teninin tenime dokunuşunu
Kokunu çekiyorum içime az az , doya doya gecenin karanlığında
Sende hissediyor musun? Tenimin özlemini
Uyanıyorum bak mışın sokak lambası da terk etmiş beni geceyle bir
Sabahları kaltıgımda açmam hiç perde
Geceye kadar sızlar sensiz kalbim
Dualarımla karışık isteklere boğulurum rabbim
Yasamak bu kadar mı ? Acı verir insan
Perişan olmuş bütün hayallerimi sen giderken kaldırdım tozlu raflar arasına
Sen dönmeden dokunam seninle kurduğum o hayellere yanar ellerim sensizliğe
KARA GÖZLÜM bak ben nelerle avunur oldum
Bak ben yokluğunla Karaya vurdum
Bak ben yokluğunda toprağın bir avuç yağmuru beklediği gibi seni bekler oldum