Nedir bu heyecan bu tutku, derin?
Zamansız titreyen yürek telim
Kıpır kıpır!
Önüne geleni silip süpüren
Sevgi selim...
Elin umurunda olmayan, benim!
Bulup yitirmediğim
Yitirip bulmadığım duygularım,
Karceylanım...


Ne kavak yeliydi ne deli poyraz bu esen,
Bir deli sevda idi başımdaki, allasen!
Desen ki; " içirsene özünü bulutların!"
O vakit bulut olur gözlerim de; Gör seli...


Alışkın değilim ’ yılkı atı mutluluklarına’
Dayan ha, yüreğim! Dedikçe direndi
Rüzgarın gücüne omuzlarım,
Tıknefes...
Ne canım var ki?
Bir serçe yürek, bir minik beden!
Ben şimdi nasıl
Nasıl ederim?
Tutuştu elim ayağım; âşığım âşık,
Karceylanım...


Bilmediğim iklimler örseledi... Ruhumun
Savrulmasından korktum aşkın coğrafyasında!
Serçenin gagasında buğday deni yediğim,
Deryasında yüzerek tutunduğum rıhtımın...


Tut
Sıkı tut elim,
Hasret gitmek istemiyor sevdaya yüreğim,
Sahiplen!
Bu yüzden ürkülerim,
Aşka ıraklığım bu yüzden!

Ben
Terkettim sancılı yalnızlıkları,
Soyundum
Sürgün sevdaların yıldızsız gecelerinden!
Sende çoğaldım tutkuyla,
Niye?


Korkulu kabusların çığlığında sen yoktun,
Geceler düşmanımdı, zaman unuttu neler...
Soktun kovana çomak, arıları ürküttün,
Masal kahramanımdın sen ve yedi cüceler!


Ah... Çocuk yanım!
Yine örselendi buğulu gözlerim!
Hani
Babasız çocukların kavuştuğu an var ya babaya,
Ayrılıkların kavuştuğu, sevdaya...
Hani
Sevgilinin kenetlendiği an var ya el ele!
İşte...
İşte, o an içim de armoni karceylanım!
Türküler yakarak sevdaya...

Refika Doğan - Antalya-13 Ağustos 2006






not:şiirinin hece dörtlükleri aynı zamanda ÇAPRAZLAMA kafiye.
Ve "Karceylanım" sözcüğü şahsıma aittir.