38
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2329
Okunma


uzun zaman sonra bugün ilk kez
resimlerine baktım
sürdüğün kısacık hayata inat
ne kadar da çoktular...
rengarenk kişiliğinle tezat
uçları sararmış...
ve siyah-beyazdılar.
nasıl da vakitsiz sustu
aşkını söylemekten yorgun düşmüş
o utangaç dudakların...
seni çok mutlusun sanırdım anne
şimdi anlıyorum inan
çekilmiyormuş resmi
hüzünlerin... ah’ların!
senin umutların vardı
ve elimde kalan bu resimler gibi
siyah-beyaz değildi
avuç avuç yuttuğun mide hapların...
uzun zaman sonra bugün ilk kez
resimlerine baktım
bugün bana dokunmayın;
ağlamaklıyım.
JD/Narçiçek/2001