ucube bir gecenin eteklerinde
mavi elbisenin gökten yıldızları söküldü
kanadı ben gibi yüreğime çekilen zaman
bir balyozun iç kanamaları derine inen
yeni göveren filiz gibi baş direten serden
kirlenen umutlar kendi sargısında infaz


insan
yalan makinesinde hayatın
kendine sarıyor gurur kırıklarını
adaleti arıyor haklı olarak içten
sevgi ekiyor ama gönül tarlasına
ihanet biçiyor yalan aşklarda
mahsul hep tarlada talan


döngüsüz
bumerang misali
arabesk nağmelerde sarıyor bedeni
ince bir hastalık misali derinden
kırıp geçiriyor ne varsa zulada
bazen adaletin kılıcında gül açıyor
bazen de arı misali kefesinde bal ekiyor


kefensiz
hep ölüler sarılmaz Amerikan bezine
kim bilir?karanlık odaları
celladı kendidir insanın
sonunu getirir hayatın
kral gibi yaşasa da
yine aynı sargıda infaz


10.12.2009

her insan kendi toprağında kök salar derin boyları olan çınar misali ama
her zaman kendi toprağında kefenlenmez yürek nereyi çekmişse orada…