hüzün ve hicranın ağında ağır imge
kadın !
rimelin koyusuna bulaşmış gölgesinde kalan.
-gözyaşı-
eklenti siyim siyim geceye
yağmuru kıskandıran nazenin
ruha değen ürperti
bak ! zühre’de bir alınganlık
döktü büsbütün hışım çiçeklerini yerküreye
öfke çekilmiş hançer gibi
kırılagiden sen-ben mevzuu




zühre dökedursun hışım çiçeklerini
kadının topuk ucu dönüşünde
çıt kırıldı/tesiri yok teessürün
öte yanda gözyaşı
bir yanda kısalan gölge

-hiçleşme –

toplu iğne başı farkındalıktır bu
ucuyla çıkarılan çakır dikeni sızı
kanar hakikate



hüzün ile hemhâl olmuşken
bir hicran türküsü kadın
sözün neresine dokunsa
dedim ya ağır imge gözyaşı


kıpırtılar düşünce akşamına pürtelaş
yarı açık aralığında kapıların
geldi gelecek imlemesi
eşiğe dokunan sadakat
sızınca içeri / yüzünde sükunet
diline düşen -hoş geldinli- bakışlar
ve bir - bakla sofa- sofrasında beklenen huzur
-çalakaşık-
yorgunluğa kahve kokusu
telvesinde zaman yol oluşmuş akarken
üç vakite kadar umulan falların
çıkmayışından kahır




gündelik yorgunluğun oflanmasında
maişet derdinde sus hâli diline mühür
sözün ucunu toplasa haykıracak da
-kadın-
ezel-ebet kulağına üflenen kınamaların
çınlaması
ve susta kalan dil ucu ısırması
sızar dizgilerine yazıtların



yazıcılar titrek ışık aralıklarında
ucu ucuna ekler imgelerini
hiçbir kalemin ucunda kantar çekmez ağırlığını
ortasına düştüğü sayfalar taşımaz
bunca ahını



rimeline değen gözyaşı
boncuk boncuk çığlığına ses
duyana/duymak isteyenedir sessiz sedasız






yahya incik 23.07.2009 saat:22:00